Dag 2 – ma 10 oktober – Foxboro – Lincoln, NH

Rond 05.00 uur ben ik deze ochtend alweer wakker. Desondanks heb ik heel goed geslapen. Ik besluit maar van bed af te gaan en ik verdeel de inhoud van mijn koffer over een grote weekendtas en de koffer zelf. Zo kan ik alles de komende 2 weken wat beter meenemen. Even na half zeven is Vince ook van bed en we nemen een ontbijt. Later komt Mary ook van bed en we praten nog even gezellig bij. Om 09.00 uur neem ik afscheid van Mary, Vince en de overige gasten en ga ik op weg naar Wrentham voor een bezoek aan Wrentham Village Premium Outlets.

Het is een grote Outlet Center en ik neem lekker de tijd om te shoppen. Het is nu regenachtig weer en dus een prima excuus om het er eens van te nemen. Na enig zoekwerk vind ik twee leuke fleecetruien, een broek, schoenen en sokken. “Slechts” $ 140,00 lichter, verlaat ik Wrentham om 11.15 uur en haal bij Dunkin’ Donuts nog even koffie voor onderweg en een vol pak koffie om mee naar huis in Nederland te nemen. Het is ruim 160 mijl naar Lincoln in New Hampshire en ik ben dus nog wel even onderweg. Het weer is nog steeds niet best en geregeld valt er een flinke regenbui. Onderweg kom ik door een bosrijk gebied en de kleuren van de bladeren aan de bomen zien er af en toe prachtig uit. Helaas ziet het ernaar uit dat het de komende dagen ook regenachtig zal zijn in de White Mountains Region, het gebied waar ik een aantal dagen zal verblijven. Laten we hopen dat de zon zich ook af en toe laat zien.

Om 15.15 uur ben ik bij het Profile Motel in Lincoln waar ik de komende 4 nachten zal slapen. Nadat ik mij geïnstalleerd heb op de kamer, ga ik om 16.00 uur nog even naar Woodstock, iets ten zuiden van Lincoln. Hier vind ik een leuk uitziend restaurant genaamd Traunts' Taverne en besluit hier vanavond te gaan eten. Ik loop nog wat rond door Woodstock en neem alvast wat foto’s van de prachtig gekleurde bomen. Ook tank ik nog even bij Citgo voor $ 2,899 per gallon zodat ik morgen weer met een volle tank erop uit kan.

Ik merk dat mijn auto behoorlijk wat bekijks heeft en later, als ik terug ben bij het motel en een praatje maak met de buren, zeggen ze dat ze het maar een mooie “convertible” vinden. Ik ben er ook heel tevreden mee en de auto rijdt ook nog eens prima. Op de motelkamer bel ik nog even met het thuisfront en om 18.00 uur ga ik eten Traunts' Taverne. De spareribs smaken prima en rond 18.45 uur ben ik weer terug op de motelkamer. Daar werk ik het verslag bij en doe het de rest van de avond rustig aan. Het is weer een prima begin van de vakantie geweest, ondanks dat het weer niet erg meezat. Ik voel me weer helemaal thuis hier in Amerika en het lijkt alsof ik helemaal niet weggeweest ben na mijn trip in juni/juli.

Gereden mijlen: 192

Dag 3 – di 11 oktober – Lincoln e.o.

Omdat ik gisteravond al rond 21.00 uur naar bed ging, was ik vanochtend alweer heel vroeg wakker. Toch lukt het mij om nog even te slapen. Om 06.45 uur gaat de telefoon echter. Het is Marjan (die ik ken van het AllesAmerika.com Forum) en ze is natuurlijk nieuwsgierig naar mijn belevenissen tot nu toe. We praten even gezellig bij. Omdat ik om 07.15 uur toch op had willen staan, ga ik niet meer naar bed maar neem een douche en kleed me aan. Ik neem wat folders door om te kijken waar ik vandaag heen wil en wat ik allemaal wil zien. Even voor 08.30 uur ga ik naar Longhorn Palace een restaurant schuin tegenover het motel. Hier neem ik weer eens een echt Amerikaans ontbijt; scrambled eggs, bacon, sausages, toast en homefries. Het smaakt prima.

Na het ontbijt ga ik naar The Flume Gorge. Het is 09.00 uur en ze gaan juist open. De entree is $ 8,00 en je kunt per bus of te voet naar de Flume Gorge. Ik ga te voet omdat je zo veel meer te zien krijgt. De kleuren van de bladeren aan de bomen zijn heel mooi en ondanks dat het zwaar bewolkt is, kan ik enkele mooie foto’s maken. Na een minuut of tien kom ik bij de eerste covered bridge tijdens deze vakantie, de Flume Bridge. New Hamphire kent tientallen covered bridges en ik ben van plan er diverse te bezoeken. Ik maak enkele mooie foto’s van de covered bridge en ga verder. De volgende bezienswaardigheid is Table Rock. Een vlakke rots waar water overheen stroomt. Een heel mooi gezicht. Ik loop verder door het bos en geniet volop van alles. Dan ben ik bij de Flume Gorge. Hier loop je via een houten trap door een kloof met de rivier onder of naast het pad. Het is een leuke tocht door de kloof. Aan het eind kun je via een korte route terug of door het bos nog een 1,2 mijl lange hike maken. Omdat ik alle tijd heb, kies ik voor de tocht door het bos. Onderweg zie ik af en toe fel rood gekleurde bladeren (Maple Leafs) en ik probeer ze zo goed als mogelijk te fotograferen.

Rond half elf ben ik weer bij de uitgang. Een leuke tocht hier bij de Flume Gorge. Ik neem een kop koffie en drink die op mijn gemak op bij de auto. Ook maak ik nog enkele foto’s van de prachtige herfstkleuren hier. De zon komt er nu zowaar bijna door. Dan ga ik op weg naar de volgende attractie, The Lost River, iets ten westen van Lincoln. Het is hier wat minder met het weer maar ik besluit toch de tocht naar de Lost River te maken. De prijs van het toegangskaartje valt mij tegen, $ 11,00. Ik ben hier nu toch en ga daarom toch het park in. Via allemaal trappen maak je een tocht van 0,75 mijl naar beneden en kom je bij de Lost River. Het motregent nu maar desondanks krijg ik het al gauw zo warm, dat ik de trui maar uitdoe. Het is windstil en de temperatuur is aangenaam. Je kunt tijdens de tocht langs de Lost River af en toe door nauwe openingen in de rotsen klimmen. Nu alles zo nat is, moet je goed uitkijken dat je niet uitglijdt. Na een uurtje ben ik weer boven bij de ingang.

Het volgende doel is de stad Littleton, even ten noorden van de Lost River. Onderweg wordt je met borden langs de weg regelmatig gewaarschuwd voor overstekende Elanden (Mooses) en plotseling steekt er vlak voor mij eentje de weg over. Een Eland heb ik nog nooit in het wild gezien. Ik stop de auto en maak enkele foto’s van het dier. Dan gaat de Eland het bos weer in en rijd ik verder richting Littleton. Rond half twee ben ik in het stadje. Ik parkeer de auto in Main Street en loop op mijn gemak rond. Ook hier is een mooie covered bridge, de Riverwalk Covered Bridge. Deze brug is nog maar een jaar oud. Je kunt er alleen te voet over en de brug overspant de Ammonoosuc River. Ik loop nog wat verder door dit leuke stadje en ga bij de plaatselijke bibliotheek nog even het Internet op. Daarna haal ik bij Dunkin’ Donuts nog een kop koffie en vervolg mijn weg richting Lancaster waar ook een covered bridge moet zijn.

Even na 15.00 uur ben ik in Lancaster, ook al zo’n leuk stadje. Het rijden door dit deel van New Hampshire is een waar genoegen. De covered bridge in Lancaster, de Mechanic Street Bridge, wordt momenteel gerenoveerd en je kunt er niet overheen rijden. In het visitor center was mij verteld dat er nog een covered bridge hier in de buurt is. Deze blijkt op de grens van New Hampshire en Vermont te staan, de Mt. Orne Bridge. Ik breng een kort bezoek aan deze brug en zo ben ik vandaag dus ook al even in Vermont geweest. Intussen is het al 16.30 uur en ik ga langzaam aan weer richting Lincoln. Onderweg stop ik diverse keren om de mooie kleuren van de natuur te fotograferen. In Franconia zoek ik een restaurant op, Dutch Treat en neem hier mijn avondeten. Rond 18.30 uur ben ik weer in Lincoln. Het is een prachtige dag geweest en ik heb volop genoten van alles. Nu maar hopen dat de foto’s ook mooi zijn geworden. In totaal heb ik er zo’n 250 gemaakt vandaag.

Gereden mijlen: 110

Dag 4 – wo 12 oktober – Lincoln e.o.

Ook vanochtend ben ik alweer vroeg wakker, het is pas 05.30 uur. Slapen lukt niet meer en ik ga maar van bed af. Nadat ik gedoucht heb, schrijf ik de kaarten voor het thuisfront. Even voor 07.00 uur belt mijn broer uit Nederland mij op de kamer. We praten even gezellig bij. Rond 07.30 uur ga ik erop uit.

Als eerste zoek ik een restaurant op in Lincoln. Het wordt Mr. W's House of Pancakes. Dit restaurant is vroeger een bank geweest. Een grote bankkluis is nog steeds aanwezig in de eetzaal en ook een drive-thru window is nog intact gelaten al wordt deze nu niet voor het restaurant gebruikt. Ik houd het weer op een echt Amerikaans ontbijt en kan er zo weer even tegenaan. Dan begin ik aan een tocht langs één van de mooiste scenic byways in New England. De SR-112, de Kancamagus Scenic Byway, is tijdens de Fall Foliage een genot om te rijden. De herstkleuren komen hier goed tot hun recht. De zon komt nu ook tevoorschijn en dat maakt het allemaal nog mooier. Ik geniet volop van de rit via de prachtige scenic byway. Af en toe stop ik even om wat foto’s te maken. De scenic byway is 34,5 mijl lang en ik neem ruim de tijd om naar Conway te rijden.

Eenmaal in Conway ga ik op zoek naar twee covered bridges in dit stadje, de Swift River Bridge en de Saco River Bridge. Beide bruggen trekken aardig bekijks van toeristen. Het blijft ook een mooi gezicht deze bruggen. Ik had ze al eens eerder bezocht in januari 1999 toen ik bij mijn zus was en later in december 1999 toen ik hier met mijn broer was. Omdat ik dicht bij Maine ben, rijd ik ook nog even naar deze staat. Zo kan ik weer een staat aan mijn lijstje toevoegen. Voordat ik op weg ga, besluit ik het dak maar eens open te doen. Ik heb per slot van rekening niet voor niets een Cabrio. De zon schijnt volop en hoewel het slechts zo’n 58° F (14,44° C) is, is het met een warme trui aan prima vol te houden. De zon schijnt zelfs zo fel dat ik eerst nog maar even een baseballcap koop. Het rijdt echt geweldig zo met de kap naar beneden. Het geluid van de motor van de Ford Mustang klinkt prachtig. Zo wil ik elke dag wel rijden.

In Maine rijd ik tot Fryeburg en besluit dan naar Jackson, NH te rijden om de volgende covered bridge op te zoeken. Deze covered bridge, de Honeymoon Bridge, heb ik in 1999 ook al eens bezocht en is één van mijn favorieten. Ik rijd op mijn gemak naar Jackson, volop genietend van de omgeving. Rond 15.00 uur ben ik bij de covered bridge. Ik neem de nodige foto’s van de brug en ontdek een stukje verderop nog een covered bridge die op een golfbaan staat. Dit is ook een hele mooie brug. Via de US-302 ga ik verder en ontdek in Bartlett alweer een covered bridge, de Bartlett Bridge. De rit gaat verder naar Crawford Notch State Park. In het park neem ik de Wiley House Station Rd. Dit is een doodlopende weg met aan het eind een parkeerplaats. Van hier uit kun je een trail lopen naar de Ripley Falls. Het dak van de auto gaat nu ook weer dicht omdat het toch wat frisser wordt. De trail naar de Ripley Falls is ongeveer 0,8 mijl. Na ongeveer 20 minuten ben ik bij deze prachtige waterval. Vanaf een flinke hoogte “glijdt” het water als het ware van de rotsen, een prachtig gezicht. Ik blijf hier een kwartiertje om van de rust en de waterval te genieten en ga dan weer terug naar de auto.

Het is ondertussen al bijna 17.00 uur en ik ga weer richting Lincoln. Onderweg kom ik langs Fabyan’s Station Restaurant and Lounge. Omdat ik al trek in wat krijg ga ik hier eten. Ik kies voor de Spare Ribs die overheerlijk smaken. Als ik weer buiten kom, is het inmiddels al donker geworden. Om 19.00 uur rijd ik het parkeerterrein van het Profile Motel weer op. Het is weer een prachtige dag geweest en ik heb volop van alles genoten. Gelukkig zat het weer vandaag ook mee en kwamen de herfstkleuren daardoor nog mooier uit.

Gereden mijlen: 147

Dag 5 – do 13 oktober – Lincoln – Mount Washington – Lincoln

Vandaag staat een bezoek aan Mount Washington op het programma. Via de Mount Washington Auto Road zal ik naar de top rijden. Om 06.30 uur ben ik wakker en sta gelijk op. Rond 07.30 uur rijd ik eerst even naar Lincoln om te pinnen. Ook tank ik in North Woodstock. Ik zie dat de brandstofprijzen flink zijn gedaald. De wet van vraag en aanbod geldt hier ook. Toen ik hier eergisteren tankte betaalde ik $ 2,899 per gallon. Doordat bij één van beide tankstations de benzine op was, heeft het andere tankstation zijn prijzen dus gelijk maar flink omhoog gedaan. Nu kan ik tanken voor $ 2,659 per gallon. Dan ga ik naar Sunny Day Diner die ik zojuist ontdekt heb op weg naar North Woodstock. Dit is een typisch jaren 50 restaurant. Het ontbijt smaakt hier heerlijk en ik ga hier morgenochtend ook weer eten heb ik alvast besloten.

Na het eten stel ik de routeplanner in voor de rit naar Glenhouse, het begin van de Mount Washington Auto Road. Omdat ik alle tijd heb maak ik een kleine omweg. Bij Randolph stuurt de PDA mij een kleine weg op, de Pinkham Rd, die later een dirt road wordt. Toch is de weg prima te rijden met mijn auto en de natuur is hier prachtig met al die herfstkleuren.

Na een kleine 4 mijl ben ik weer op de hoofdweg, de SR-16 en het is nu nog maar een klein stukje naar Glenhouse. Helaas is het vandaag zwaar bewolkt maar ik besluit toch de tocht naar boven te maken. Wel waarschuwt men mij dat het bergopwaarts heel mistig zal zijn. De entree is $ 18,00. Je krijgt een CD die je tijdens de rit begeleidt en een grote bumpersticker met de tekst “This car climbed Mt. Washington”. Het is een rit van 7,5 mijl enkele reis. Vanwege de steile klim wordt er geadviseerd de hele rit in Low Gear (1) te rijden. Het rijden naar boven gaat prima en ook hier zijn veel mooie herfstkleuren. Naarmate ik hoger kom, wordt het steeds mistiger, precies zoals men mij al verteld had. Als ik boven de boomgrens ben wordt de weg steeds smaller en is grotendeels onverhard. Door de zeer dichte mist is de rit extra spannend. Druk is het niet en slechts af en toe kom ik een auto tegen. Toch snap je niet dat er sommigen zijn die zelfs onder deze weersomstandigheden geen licht gebruiken.

Na ongeveer 25 minuten ben ik boven op de top. Hier op 6288 ft (1916 m) waait het erg hard en de temperatuur is slechts 40° F (4,44° C) Tot mijn verrassing is het zicht op de top goed. Ondanks enkele mistflarden kun je mooi boven het wolkendek uitkijken. Er is hier een observatiepost en ooit is hier de hoogst gemeten windsnelheid gemeten, 231 mph (371 km/u). Je kunt vrij rondlopen op het observatiedeck en door de harde wind kun je bijna helemaal achterover leunen zonder dat je omvalt. Een aparte ervaring. Met de harde wind vliegen de mistflarden met grote snelheid voorbij wat een heel bijzonder gezicht is. Binnen in het restaurant warm ik weer op en zie hoe de trein van de Mount Washington Cog Railway juist aankomt. Vanaf Bretton Woods, aan de andere kant van Mount Washington, kun je met deze trein ook naar de top. De kleine locomotief duwt één wagon naar boven.

Na een goed uur begin ik weer aan de toch naar beneden. Ondanks het tegenvallende weer was het toch een hele leuke ervaring. Ik rijd op mijn gemak richting Conway en ga via de SR-112 (de Kancamagus Scenic Byway) weer richting Lincoln. Ook hier is het nu bewolkt en mistig. Ik ben blij dat ik deze weg gisteren bij mooi weer heb kunnen rijden. Onderweg stop ik nog bij een punt waar je op de rotsen, die in de rivier liggen, kunt klauteren. Het levert weer enkele mooie foto’s op. In Lincoln fotografeer ik nog enkele mooi gekleurde bomen en in North Woodstock breng ik nog een bezoek aan de Christmas Shop die het hele jaar open is. Rond 17.30 uur ben ik weer terug bij het motel en ik doe het de rest van de avond rustig aan. Morgen gaat de rit naar Vermont waar ik Mieke, die ik ken via het AllesAmerika.com Forum, zal ontmoeten.

Gereden mijlen: 139

Dag 6 – vr 14 oktober – Lincoln – Hanover – Burlington, VT

Om 07.00 uur gaat de wekker. Dit was de laatste nacht in Lincoln. Vandaag ga ik naar Burlington, VT om een bezoek te brengen aan Mieke. Voordat ik naar Burlington ga, breng ik eerst nog een bezoek aan Hanover, NH waar een webcam op het dak van een hotel staat en het thuisfront zal mij zo proberen op te sporen. Ik ben benieuwd of het allemaal gaat lukken.

Ik begin de dag weer met een lekker ontbijt bij Sunny Day Diner. Daarna ga ik via de SR-112, SR-118 en US-4 op weg naar Hanover. Het plan was om onderweg bij het Cardigan State Park een stop te maken. Door het slechte weer besluit ik gelijk door te rijden naar Hanover. Ik kom door een mooi gebied met afwisselend bos en bewoond gebied. Omdat ik wat te vroeg in Hanover zal zijn, we hebben om 12.00 uur afgesproken, maak ik eerst nog een stop in Lebanon. Het is een leuk stadje. Een parkje in het midden van de stad en rondom het parkje de winkelstraten. Ik maak een wandeling om de mooi gekleurde bomen te kunnen fotograferen. Ook ontdek ik een bibliotheek en ga een half uurtje online. Gelukkig is mijn broer ook online en via MSN Messenger kunnen we even chatten. Dan vervolg ik mijn ronde door Lebanon en word ik aangesproken door een mevrouw die me erop wijst dat ik in het parkje gratis hamburgers en hotdogs kan krijgen, aangeboden door de plaatselijke bank. Ik had al gezien dat er een grote partytent opgezet was en dat men druk vlees aan het barbecuen was. Ik meng mij tussen de lokale bevolking en eet gezellig een broodje hamburger mee.

Omdat het ondertussen al 11.30 uur geweest is, ga ik naar Hanover. Het is slechts een kwartiertje rijden vanaf Lebanon en ik kan middenin Hanover, in het zicht van de webcam en nabij Darmouth College een parkeerplek vinden. Niet lang daarna gaat mijn mobiele telefoon al over. Het is mijn broer uit Nederland en hij heeft mij en de auto inmiddels al ontdekt. Toch wel apart dat de familie mij, op duizenden kilometers afstand, live kan volgen. Nadat het thuisfront mijn bewegingen een tijdje heeft kunnen volgen, maak ik nog een korte wandeling door Hanover en over de campus van Darmouth College. Tegen 13.30 uur verlaat ik Hanover weer voor het laatste stuk van de rit van vandaag. Het is nu nog een kleine 2 uur rijden naar Burlington.

Via de I-89 kom ik door een prachtig berglandschap. Door de mooie herfstkleuren lijkt het allemaal extra mooi. Helaas zit het weer niet echt mee, vrijwel de hele rit regent het. Om 15.30 uur rijd ik het parkeerterrein van Motel 6 in Colchester op. Hier heb ik voor de komende 2 nachten een kamer gereserveerd. Ik heb om 16.30 uur met Mieke afgesproken bij het motel. Vanavond zullen we Burlington in gaan en ergens wat gaan eten. Hoewel we elkaar persoonlijk nog niet kennen, verloopt de ontmoeting erg leuk. Het duurt niet lang of de verhalen komen van beide kanten goed op gang. We drinken eerst wat bij een Brewery in Burlington en gaan dan eten bij Applebee’s. Na het eten gaan we nog naar een Best Buy waar ik Streets & Trips 2006 koop dat juist op 3 oktober jl. uitgekomen is. Ook gaan we nog even naar een Wal Mart voor de Rand McNally 2006 voor mijn broer en naar een Starbucks. Het is ondertussen 22.30 uur en we halen Mieke’s vriend Ben van huis op om met z’n drieën nog ergens wat te gaan drinken in Burlington. Even na 00.30 uur zetten Mieke en Ben mij weer af bij het motel. Het is een leuke en gezellige avond geweest. Morgen zullen Mieke en ik er weer opuit. Wat we gaan doen, weten we nog niet. Dat hangt ook van het weer af. Het weer is nog steeds slecht, het regent op dit moment weer pijpenstelen. Ook voor morgen wordt slecht weer voorspeld. Afwachten dus maar.

Gereden mijlen: 161

Dag 7 – za 15 oktober – Burlington e.o.

Vandaag heb ik om 10.30 uur met Mieke afgesproken. Even na 08.00 uur ga ik van bed af. Voor het ontbijt ga ik naar Libby’s Blue Line Diner dat tegenover het motel zit. Het is weer zo’n typisch jaren 50 restaurant. Vandaag neem ik voor de verandering eens pancakes. Het vult geweldig en ik kan lang niet alles op. Na het eten ga ik terug naar het motel en werk ik het verslag van gisteren nog even bij.

Om 10.30 uur ga ik naar beneden en even later komt Mieke er al aan. Vandaag hadden we enkele trails willen lopen hier in de buurt. Door het slechte weer kan dat niet doorgaan en we wijzigen de plannen. Als eerste gaan we naar de fabriek van Ben & Jerry’s in Waterbury. Ben & Jerry’s is wereldberoemd vanwege hun lekkere ijs. We doen hier de Ben & Jerry’s Factory Tour. We gaan mee met een korte rondleiding. Aan het eind mogen we 2 soorten ijs proeven. Een leuke tour die ons laat zien hoe het ijs hier gemaakt wordt. Na afloop van de tour moeten we natuurlijk nog meer ijs proeven en we kopen nog een lekker ijsje. Dan rijden we verder en stoppen even bij een bedrijfje dat appelcider maakt. Via de SR-100 en SR-108, die over een prachtige bergpas gaat, rijden we verder. Ook hier is zijn de herfstkleuren heel mooi. Helaas regent het nog steeds en we stoppen enkel even op het hoogste punt van de pas. Terug in Burlington stoppen we nog even bij een Outlet Center en om 16.30 uur zet Mieke mij weer af bij het motel. Aan onze ontmoeting is een eind gekomen. Ondanks dat het kort was, hebben we een leuke en hele aangename ontmoeting gehad.

Aan het begin van de avond ga ik nog even naar de Best Buy en koop ik nog enkele DVD’s. Bij Ponderosa, een restaurant in de buurt van Best Buy, neem ik mijn avondeten. Een lopend buffet dat uitstekend smaakt. Rond 21.00 uur ben ik weer terug op de motelkamer.

Gereden mijlen: 18

Dag 8 – zo 16 oktober – Burlington – Yankee Candle Company - Holyoke, MA

Als ik om 07.30 uur opsta, zie ik dat het buiten opnieuw regent. Jammer dat ik geen beter weer in Vermont getroffen heb. Het zou het bezoek hier heel anders gemaakt hebben. Gelukkig hebben we ons, ondanks het slechte weer, nu ook prima vermaakt. Het ontbijt neem ik weer bij Libby’s Blue Line Diner.

Rond 09.00 uur verlaat ik Burlington via de I-89 om op weg te gaan naar South Deerfield, MA waar ik een bezoek aan de Yankee Candle Company wil brengen. The Yankee Candle Company is bekend van de geurige kaarsen die ze maken. Naarmate ik meer naar het zuiden rijd, knapt het weer op. Onderweg stop ik enkele malen om de benen te strekken. Via de I-89, I-91 en een klein stukje SR-116 ben ik rond 12.45 uur bij de Yankee Candle Company in South Deerfield. Het is er superdruk als ik het parkeerterrein oprijd. Gelukkig is “The Flagship” zoals de Yankee Candle deze vestiging noemt, groots opgezet. De winkel is in verschillende thema’s opgezet. Als je binnenkomt ruik je gelijk de o zo bekende geur die je altijd ruikt in een mall bij een vestiging van de Yankee Candle. Voor mij altijd één van de geuren die mij zo aan Amerika doen denken. Ik neem de tijd om rustig alles te bekijken. Het is leuk om te zien hoe populair deze zaak is. Winkelwagens vol spullen worden hier verkocht. Niet alleen kaarsen, ook de diverse accessoires voor in huis vinden hier gretig aftrek. Het mag allemaal wat kosten en ook ik doe volop mee en koop voor mijzelf en mijn familie diverse leuke kaarsen.

Tegen 15.00 uur ga ik verder richting Springfield. Hier wil ik voor vannacht een motel opzoeken. In Holyoke, nabij Springfield, bezoek ik een grote mall en vermaak me hier het komende uur prima. Dan is het al 17.00 uur geweest en ik besluit een motel op te zoeken. In een couponboekje vind ik een kortingsbon voor de Holiday Inn in Holyoke. Ze hebben nog plaats en ik zoek daarom niet verder en boek een kamer voor de komende nacht. Omdat ik in de mall al gegeten heb, blijf ik de rest van de avond op de kamer. Ik werk het verslag van 2 dagen bij en kijk nog wat tv.

Gereden mijlen: 222

Dag 9 – ma 17 oktober – Holyoke – Catskill State Park – Carbondale

Even voor 06.30 uur sta ik deze ochtend alweer op. Nadat ik onder de douche ben geweest, belt mijn broer mij rond 07.00 uur op. Gisteravond had ik hem het telefoonnummer van het motel en de kamer al ge-smst. We praten weer even gezellig bij. Tegen 08.00 uur check ik uit en ik ga eten bij het naast het motel gelegen Friendly’s Restaurant. Bij deze keten heb ik nog niet eerder gegeten. Het eten smaakt er prima.

Dan ga ik op weg naar Pennsylvania voor een bezoek aan Peter en zijn vrouw Candace die ik ook ken van het AllesAmerika.com Forum. Via de I-90 en de I-87 ga ik eerst naar de staat New York. Hier ga ik naar het Catskill State Park. Omdat ik vandaag alle tijd heb, kies ik voor een toeristische route en kan zo mooi een bezoek aan dit park brengen. Onderweg naar het park stop ik bij een restarea om de benen even te strekken en mijn zus in Nederland per telefoon te feliciteren omdat ze vandaag jarig is. Eenmaal in het state park neem ik de SR-28. Bij de Kaaterskill Falls stop ik om een trail naar deze waterval te lopen. Het is een flinke tocht naar boven via een moeilijk begaanbaar pad. Als ik echter eenmaal bij de waterval ben, vergeet ik de moeilijke klim meteen. De waterval is werkelijk schitterend en komt van heel hoog van de rotsen af. Ik blijf hier een kwartiertje en maak enkele mooie foto’s van de waterval. Druk is het hier totaal niet, slechts een handjevol mensen ben ik tegengekomen. Dan loop ik terug naar de auto en vervolg mijn weg richting Pennsylvania.

Omdat de rit via allemaal binnenwegen gaat, gaat het allemaal niet zo snel. Dat geeft ook niets, ik kom nu wel door een prachtig gekleurde bosrijke omgeving. Onderweg stop ik ook regelmatig om wat foto’s te nemen. Tegen 16.00 uur ben ik bij Peter. Omdat hij en zijn vrouw Candace nog aan het werk zijn, ga ik eerst naar een verderop gelegen stadje, Eynon, om te tanken. Het lampje van de benzinemeter brandt al en dus is het de hoogste tijd om de tank te vullen. Ook haal ik bij de Dunkin’ Donuts nog even een kop koffie. Het is tijd geworden weer richting Peter’s huis te gaan. Peter zal nu vast wel thuis zijn.

Peter is inderdaad al thuis als ik daar om 17.30 uur aankom. De ontmoeting is allerhartelijkst en niet veel later komt Candace ook thuis. Peter en Candace wonen heel mooi hier, op een heuvel. De komende 2 nachten zal ik hier blijven slapen. Vanavond gaan we eten bij de Windsor Inn in Jermyn waar ze “World’s 2nd Best Hot Wings” serveren. Bij het restaurant voegt Candace’s zus, Beth zich ook bij ons gezelschap en met ons vieren genieten we van de overheerlijke chicken wings. Ze smaken echt verrukkelijk en zijn zelfs voor mij bijna “Too hot to eat”. Na het eten gaan we met ons vieren bowlen. We doen 2 games. Het is een reuze gezellige avond zo. Rond 23.00 uur zijn we weer thuis. We kletsen nog even bij en gaan dan naar bed.

Gereden mijlen: 273

Dag 10 – di 18 oktober – Carbondale – Bushkill Falls – Carbondale

Om 07.00 uur gaat de wekker alweer deze ochtend. Vandaag ga ik naar Bushkill Falls, ook wel  "The Niagara of Pennsylvania" genoemd. Een park met meerdere watervallen, hier zo’n 80 mijl vandaan. Peter en Candace zijn ook al op en moeten vandaag gewoon naar hun werk. Rond 08.15 uur ga ik op weg.

De rit verloopt voorspoedig en rond 10.00 uur ben ik bij de Bushkill Falls. Ik koop een toegangskaartje voor $ 9,00 en ga het park in. Je kunt uit diverse routes langs de watervallen kiezen. Ik ga voor de langste trail. De watervallen zijn prachtig en via allemaal trappetjes loop je vlak langs de watervallen. De trail gaat verder door het bos en het is een aangename wandeling. Er is hier verder niemand wat het nog leuker maakt. Even na 12.00 uur ben ik weer bij de uitgang. Hier rust ik even uit en geniet van een koud drankje.

Het is dan weer tijd om richting Carbondale te gaan. Rond 14.30 uur heb ik met Peter afgesproken om een kolenmijn te bezoeken. Dit gebied leefde vroeger van de kolenmijnen. Tegenwoordig is het meer een toeristische attractie. Ik haal Peter eerst op van zijn werk in Scranton. Hij geeft mij eerst nog een korte rondleiding op het kantoor waar hij werkt. Met 2 auto’s rijden we vervolgens naar de Lackawanna Coal Mine waar een tour willen doen. We kunnen nog net met de laatste tour mee. De gondel was al naar beneden gegaan, de mijn in, maar wordt speciaal voor ons weer omhoog gehaald zodat wij ons beneden ook bij de groep kunnen voegen. Het is een leuke tour. We zitten nu 300 ft (91,44 m) onder de grond en krijgen een interessante rondleiding. Zo krijgen we o.a. te zien onder welke moeilijke omstandigheden men hier vroeger moest werken. De tour duurt ruim een uur en even na 16.30 uur zijn we weer boven.

We gaan nu weer naar Peter’s huis. Candace komt even na ons ook thuis van haar werk. Vanavond zullen we met ons vieren naar de bioscoop gaan voor de film “Just Like Heaven” met Reese Witherspoon. Een echte Chick Flick volgens Peter. Eerst gaan we met ons vieren eten bij Ruby Tuesday in Scranton. Het eten smaakt voortreffelijk en om 20.00 uur gaan we naar de film. Als we de zaal ingaan, blijkt dat we maar met ons vieren zijn. Het is een leuke romantische komedie. Na de film gaan we weer op huis aan. Tegen 22.30 uur zijn we weer thuis. We praten nog even bij buiten op het deck. Het is weer een leuke dag geweest.

Gereden mijlen: 194

Dag 11 – wo 19 oktober – Carbondale – Philadelphia – York

Aan het bezoek bij Peter en Candace is helaas alweer een einde gekomen. Vandaag gaat mijn trip verder richting het zuiden. Rond 07.30 uur neem ik afscheid van Peter en Candace en ik bedank hen hartelijk voor het gastvrije verblijf. Het was reuze gezellig bij ze.

Even na 08.00 uur ga ik op weg voor een bezoek Philadelphia. Via de toll-road I-476 rijd ik in enkele uurtjes tijd naar Philadelphia. Aangekomen in Philadelphia ga ik eerst naar het Vistor Center in downtown Philadelphia. Hier haal ik een kaartje voor een tour door Independence Hall. Voordat het zover is, ga ik te voet wat van de stad verkennen. Het weer is schitterend en de trui kan voor het eerst sinds dagen weer uit. De zon schijnt volop en het is lekker om door de stad te lopen.

Om 14.00 uur kan ik met de tour mee. Om 13.30 uur moet je eerst langs een security check voor het bezoek aan Liberty Bell. Daarna ga ik met de tour mee. Het is een leuke tour en we krijgen uitgebreid te horen hoe belangrijk Independence Hall voor Amerika is geweest. De gids is een leuke prater en weet het mooi te vertellen. Echt een aanrader deze tour.

Om ongeveer 15.30 uur ga ik weer verder met de auto. Omdat ik nog geen slaapplaats voor vanavond heb, besluit ik naar York te gaan. Een rit van zo’n 95 mijl via de US-30. Het is zulk mooi weer dat ik de kap van de auto weer naar beneden doe. De spits is goed op gang gekomen en daardoor duurt de rit langer dan ik vooraf op gerekend had. Ik heb echter alle tijd en met het dak naar beneden en het prachtige weer geniet ik volop van deze rit. Rond 17.45 uur ben ik in Gap en ga daar eten in een eenvoudig restaurant, de Gap Diner Family Restaurant. Na het eten ga ik verder richting York waar ik tegen 19.30 uur ben. In een couponboekje heb ik een leuke aanbieding gevonden bij de Quality Inn & Suites. De motelkamer is dik in orde. De rest van de avond besteed ik aan het bijwerken van de reisverslagen van de afgelopen 3 dagen. Dat is er bij Peter en Candace niet van gekomen.

Gereden mijlen: 249

Dag 12 – do 20 oktober – York – Gettysburg – McLean, VA

Omdat ik gisteren een lange rit heb gemaakt, besluit ik het vandaag maar eens rustig aan te doen. Pas om 08.00 uur gaat de wekker. Zo laat ben ik nog niet van bed gegaan deze vakantie. Nadat ik gedoucht heb en mijn spullen ingepakt heb, ga ik eerst ontbijten bij het motel. Het gratis ontbijt smaakt prima. Even na 09.30 uur ga ik op naar Gettysburg. Eerst maak ik nog een stop bij de Wal Mart waar ik nog 2 DVD’s koop. Ook tank ik nog in York. Voor $ 2,499 per gallon gooi ik de tank weer vol. Zo goedkoop heb ik nog niet kunnen tanken deze vakantie. Wel zag ik gisteren in Lancaster, toen ik op weg was naar York, een prijs van $ 2.439 per gallon. Het is hier dus beduidend goedkoper dan in het noorden.

Via de US-30 rijd ik in een klein uurtje naar Gettysburg. Ik ga een bezoek brengen aan het Gettysburg National Military Park. Bekend van de bloedige strijd die hier geleverd is in de eerste drie dagen van juli in 1863. Er wordt wel gezegd dat deze strijd bepalend is geweest voor hoe Amerika zich verder ontwikkeld heeft tot wat het nu is. Ik breng eerst een bezoek aan het visitor center. Hier krijg ik een map mee om de route langs de slagvelden per auto te rijden. Voordat ik daar aan begin, neem ik eerst de tijd om het museum bij het visitor center beter te bekijken. Hierna ga ik met de auto langs de slagvelden. Het is moeilijk voor te stellen dat hier zo’n 140 jaar geleden zo’n strijd geleverd is. Overal staan monumenten opgesteld. Ook staan er nog vele oude kanonnen. Op diverse plaatsen maak ik een stop om alles beter te bekijken. Na ongeveer anderhalf uur heb ik het rondje vol gemaakt en ben ik weer bij het visitor center.

Het is ondertussen 14.30 uur geweest en ik ga op weg naar Virginia waar ik de laatste 3 nachten bij de Holiday Inn in McLean zal overnachten. Onderweg stop ik nog een paar keer en tegen 16.00 uur ben ik bij de Holiday Inn. Nadat ik de spullen naar de kamer heb gebracht, breng ik Petra op de hoogte van mijn komst in McLean. Ook Petra ken ik via het AllesAmerika.com forum en haar dagelijkse weblog. Daarna ga ik even naar Tysons Galleria, één van de 2 grote malls nabij het hotel. Als ik terugkom op de kamer blijkt dat Petra mij gebeld heeft. Voor morgen hadden we hier in de buurt afgesproken. Ik bel haar nog even terug en we bespreken wat we morgen zullen gaan doen.

Daarna ga ik nog naar de ander mall, Tysons Corner. Hier neem ik bij de food court een makkelijke hap. Na het eten loop ik op mijn gemak nog wat rond door Tysons Corner. Het is een prachtige mall met heel veel winkels. In haar weblog schrijft Petra vaak over deze mall en nu kan ik ‘m eens met eigen ogen bewonderen. Eén van de mooiere malls die ik bezocht heb in Amerika en dat zijn er in de loop der jaren al heel wat geweest. Even na 20.00 uur ben ik weer terug op de hotelkamer.

Gereden mijlen: 142

Dag 13 – vr 21 oktober – McLean – Washington, DC – McLean

Ook vandaag kan ik uitslapen. Met Petra heb ik afgesproken dat ik rond 10.00 uur bij haar in Vienna zal zijn. Daar komt Karin, een Nederlandse die sinds kort in Vienna woont, ook en met z’n drieën zullen we vandaag naar Washington DC gaan.

Rond 08.00 uur sta ik op en nadat ik mij gedoucht en aangekleed heb, ga ik beneden in de lobby nog even internetten. Even na 09.30 uur ga ik op weg naar Petra. Het navigatiesysteem wijst mij keurig de weg naar haar huis. Natuurlijk kan de dag niet zonder koffie beginnen en bij de Starbucks in Vienna haal ik daarom eerst nog even een kop koffie. De ontvangst bij Petra is allerhartelijkst en ik maak ook kennis met Karin. We kletsen even gezellig bij. Toch wel apart dat je iemand, wiens weblog ik al meer dan een jaar volg, nu ineens in levende lijve zie.

Om 10.30 uur rijden we met z’n drieën naar het metrostation in Vienna. Met de metro gaan we naar Washington, DC vandaag. De rit duurt zo’n drie kwartier. Bij het Federal Center stappen we uit de metro. We zijn nu dicht bij The Capitol en het National Museum of the American Indian. Als eerste gaan we proberen tickets te krijgen voor een rondleiding in The Capitol. Dat lukt gelukkig en om 15.10 uur mogen wij mee met de tour. Het is nu rond 12.00 uur en we hebben dus nog even de tijd. Als eerste gaan we naar het National Museum of the American Indian waar we een hapje willen eten. Daar is het echter zo druk met schoolgaande kinderen dat we besluiten ergens anders te gaan eten. Dat wordt een cafeetje in de National Gallery of Art. Het eten smaakt prima en na het eten gaan we naar de National Archives waar officiële documenten zoals de Constitution of the United States, de Declaration of Independence en de Bill of Rights ten toon liggen gesteld.

Na dit interessante bezoek lopen we alvast richting The Capitol. Onderweg zien we veel zwaailichten. Ook staan er veel nieuwswagens opgesteld. Petra en Karin zijn nieuwsgierig en gaan bij een persconferentie staan die net wordt gegeven. Er blijkt een auto met een verdacht pakketje aangetroffen te zijn en men is hierdoor in de hoogste staat van paraatheid. Later in het nieuws verneem ik dat men het verdachte pakketje tot ontploffing heeft gebracht. Gelukkig bleek het loos alarm.

We lopen verder en voorbij The Capitol gaan we nu een bezoek brengen aan het gebouw van de Library of Congress. Van binnen ziet het gebouw er prachtig uit. De wanden en het plafond bestaan helemaal uit mozaïek. Hierna gaan we naar de Supreme Court waar Petra ons uitlegt hoe de Supreme Court werkt.

Na dit bezoek is het tijd geworden voor onze tour in The Capitol. Ook hier moeten we weer door detectiepoortjes. Dat hebben we de hele dag al moeten doen. Ik heb het er graag voor over. We zien nu wel een aantal bijzonder gebouwen in Washington, DC. De groep bestaat uit ongeveer 30 personen en met z’n allen lopen we de Rotunda van The Capitol binnen. Hier zijn nog veel meer rondleidingen gaande waardoor het soms lastig is om de gids te verstaan. De tour gaat verder en we gaan de vroegere senaat binnen. Hier staan 38 beelden van verschillende senatoren uit diverse staten. Onze gids laat ons op een bepaalde plek staan en loopt zelf naar een ander gedeelte. Hier spreekt ze met een normale stem en we kunnen haar allemaal horen aan de andere kant van zaal. Zo demonstreert ze hoe de akoestiek van deze zaal werkt. Heel interessant allemaal. Als laatste lopen we naar beneden waar een tentoonstelling over The Capitol is. Omdat het al later wordt, bekijken we de tentoonstelling verder niet maar gaan naar buiten en nemen de metro terug naar Vienna.

Terug bij Petra’s huis neem ik afscheid van Karin en ik blijf nog bij Petra. Ik maak kennis met haar kinderen en Rick, haar man. We kletsen nog gezellig door en voor het avondeten wordt Mexicaans eten besteld. Het smaakt heerlijk. Rond 21.00 uur neem ik afscheid van Petra en Rick en ik bedank haar hartelijk voor de leuke rondleiding die zij gegeven heeft.

Terug op de hotelkamer in McLean kijk ik nog even tv en ga dan naar bed. Het is een reuze interessante dag geweest in Washington, DC.

Gereden mijlen: 13

Dag 14 – za 22 oktober – McLean – Washington, DC – McLean

Deze ochtend slaap ik eerst weer lekker uit. Ook vandaag staat een bezoek aan Washington, Dc op het programma maar vandaag ga ik alleen. Nadat ik mij gedoucht en aangekleed heb, ga ik eerst met de auto de buurt wat verkennen.

Even na 11.00 uur ben ik bij het metrostation van West Falls Church en ik neem ik de metro naar Washington, DC. Gisteren had ik mijn fototoestel niet meegenomen, hoewel dat best gekund had. Vandaag de schade dus maar even inhalen. Het weer zit niet echt mee vandaag. Het is zwaar bewolkt en af en toe regent het. Hopelijk lukt het toch om vandaag wat mooie foto’s te maken.

Als eerste loop ik richting het Witte Huis. Jammer genoeg worden er geen rondleidingen meer gegeven, alleen op speciaal verzoek. Vlakbij het Witte Huis is een informatiecentrum en het blijkt dat Laura Bush vandaag de tuin van het Witte Huis opengesteld heeft voor het publiek. De toegang is gratis en je kunt bij het informatiecentrum een toegangskaart halen. Dat is een meevaller, zo dicht bij het Witte Huis kun je anders nooit komen. Normaal gesproken moet je achter een groot hek op afstand blijven. Deze kans kan ik natuurlijk niet voorbij laten gaan en ik haal gelijk een toegangskaart op.

Via een zij-ingang kom je de tuin binnen. Voordat men de tuin mag betreden wordt iedereen grondig geïnspecteerd. Tasjes en camera’s worden nauwkeurig gecontroleerd. Dan mag ik ook naar binnen en loop ik zomaar op enkele meters afstand van het Witte Huis. Hoewel het een bezoek aan de tuin is, kan ik mij niet aan de indruk ontrekken dat veel mensen meer oog hebben voor het Witte Huis dan de tuin. Zo vaak krijg je natuurlijk ook niet de kans om bij het Witte Huis te komen. Ik loop hier op mijn gemak een tijdje rond en maak enkele mooie foto’s. Via de andere zij-ingang verlaat ik na ruim een half uur de tuin weer. Een unieke ervaring.

Het regent inmiddels niet meer en ik besluit een wandeling rondom het Witte Huis te maken. Dat is een behoorlijke afstand maar zo zie ik de andere kant van het Witte Huis ook eens. Aan de andere kant van het Witte Huis zie ik nog juist hoe een demonstrant, die stond te demonstreren voor het Witte Huis, vakkundig afgevoerd wordt. De politie is in groten getale aanwezig. Nadat ik het rondje vol gemaakt heb, loop ik richting Reflecting Pool.

Voor Reflecting Pool is sinds 29 april 2004 het National WWII Memorial. Een prachtig en indrukwekkend monument voor de 16 miljoen mensen die in dienst gezeten hebben en de 400.000 die omgekomen zijn. Na dit bezoek loop ik verder langs Reflecting Pool naar Lincoln Memorial. Ook een prachtig monument dat momenteel gerestaureerd wordt. Op de trappen voor het Lincoln Memorial heb je een prachtig uitzicht op Reflecting Pool, het National WWII Memorial en Washington Monument. Vervolgens ga ik naar Vietnam Veterans Memorial. The Vietnam Veterans Memorial Wall is een indrukwekkende muur met maar liefst 58.195 namen erin gegraveerd, ter nagedachtenis aan de slachtoffers van de Vietnam oorlog.

Hierna loop ik naar het Washington Monument. Een bezoek in de toren lukt vandaag niet meer. Kaartjes hiervoor zijn in de regel al vroeg in de ochtend vergeven. Ik moet het dus met de buitenkant doen. Als je dicht bij dit monument staat merk je pas hoe groot en hoog het wel niet is. Na dit bezoek besluit ik weer terug met de metro naar West Falls Church te gaan. Eenmaal terug in West Falls Church ga ik nog naar een Wal Mart in Fairfax. Hier haal ik pijnstillers omdat ik de afgelopen 2 dagen behoorlijk last van een ontsteking in de mond heb gekregen. Hopelijk kan de Aleve de pijn wat verzachten. Hierna ga ik terug naar het hotel in McLean.

Nadat ik weer wat uitgerust ben van de lange wandeling door Washington, DC ga ik deze laatste avond in Amerika naar Tysons Corner. Hier neem ik mijn avondeten bij de food court. Als toetje neem ik een ijsje. De zaak is populair want er staat een enorme rij met mensen te wachten. Ze wachten allemaal geduldig en dit moet dus wel heel lekker ijs zijn. Ik sluit aan en bedenk ondertussen wat voor ijs ik wil. Het ijs wordt voor je neus klaargemaakt met verse vruchten erin en ik denk dat ik wel een wat groter ijsje kan nemen. Het wordt toch wat groter dan ik verwacht had en de mensen in de rij kijken mij met verbazing en lachend aan. Het lukt mij toch om het ijs voor het grootste gedeelte op te krijgen maar moet helaas het laatste laten staan. Lekker was het in ieder geval wel.

Omdat de avond nog niet voorbij is, besluit ik nog naar de bioscoop te gaan. Ik kies voor de film “A History of Violence”. Een leuke en onderhoudende film. Als de film afgelopen is, blijkt de mall al gesloten te zijn. Ik zoek de auto weer op en ga terug naar de Holiday Inn die hier vlakbij is. Het was een leuke afsluiter van de vakantie deze laatste volle dag in Amerika.

Gereden mijlen: 50

Dag 15 – zo 23 oktober – McLean – Washington Dulles International Airport – Amsterdam

Deze laatste dag in Amerika ben ik alweer redelijk vroeg op. Nadat ik gedoucht heb neem ik eerst een ontbijt hier in het hotel. Daarna ga ik terug naar de kamer om mijn koffer in te pakken voor de terugreis. Het is maar goed dat ik een extra weekendtas bij me heb. Met alle spullen die ik gekocht heb, wordt ook deze tas flink gevuld.

Even na 09.30 uur check ik uit bij het hotel en ik bedenk mij dat ik nog wel even afscheid kan nemen van Petra en Rick. Het is een prachtige dag en de zon schijnt volop. Nu maar hopen dat ze thuis zijn. Gelukkig zijn nog thuis en kan ik nog even afscheid van ze nemen. Ze zijn van plan om vandaag naar Washington, DC te gaan en ik ben dus net op tijd. Jammer dat het gisteren niet zulk mooi weer was. Toen zat de lucht potdicht. Petra zegt dat ik nog wel even op en neer kan gaan naar Washington, DC voor wat mooie foto’s van de monumenten. Het idee spreekt mij wel aan. Ik heb de hele dag nog voordat het vliegtuig vertrekt. Wel moet de auto om 14.00 uur ingeleverd zijn bij Hertz op Dulles International Airport maar dat moet geen probleem zijn.

Rick maakt van Petra en mij nog een leuke foto voor hun huis en van Petra krijg ik nog een leuke routebeschrijving naar het vliegveld. Dan neem ik echt afscheid van ze en met de kap voor de laatste keer naar beneden rijd ik hun straat uit en zwaaien ze mij uit. Ik rijd naar het metrostation in Vienna en neem rond 10.30 uur de metro naar Washington, DC. In Washington, DC kan ik nog een kleine drie kwartier rondlopen voordat ik terug moet naar Vienna. Gelukkig schijnt ook hier de zon volop en ik kan nog enkele mooie foto’s van de monumenten maken. Hierna pak ik snel de metro terug naar Vienna.

Via Petra’s route rijd ik vervolgens naar het vliegveld. Hier tank ik nog een keer en met een volle tank lever ik de auto rond 14.00 uur in bij Hertz. Het inleveren gaat vlot, het benzinepeil wordt gecontroleerd en ik krijg mijn reçu mee. In totaal heb ik de afgelopen 15 dagen 1966 mijl (3164 km) gereden. De Ford Mustang Cabrio reed geweldig en ik hoop dat ik nog eens in zo'n auto mag rijden in Amerika.

Met de shuttlebus word ik vervolgens naar het vliegveld gebracht om in te checken voor vlucht UA946 die om 17.20 uur vertrekt naar Amsterdam. Bij het inchecken is het redelijk druk en ik moet dus eventjes geduld hebben voordat ik kan inchecken. Als ik eindelijk aan de beurt ben, vertelt de medewerkster van United mij dat voor mij nog geen stoel vastgelegd is. Ik moet mij straks melden bij de balie aan de gate. Dat is nieuw voor mij en ik hoop al stiekem op een extra nachtje hier in Washington, DC. Het is inmiddels al rond 15.00 uur en de hoogste tijd om richting de gate te gaan. Via speciale bussen wordt men hier van het hoofdgebouw naar de terminal gebracht. Bij de controle is het druk en ik heb mijn tijd tot 17.20 uur dan ook wel nodig denk ik. Het gaat echter zeer vlot allemaal en na een half uur ben ik al bij de gate. Ik heb nu nog even tijd om naar het thuisfront te bellen. Met mijn broer maak ik al grapjes omdat er nog geen stoel voor mij is.

Dan gaat de balie bij de gate open en meld ik mij met mijn instapkaart. Er ligt al een nieuwe instapkaart met stoelnummer voor mij gereed. Een extra nachtje hier zit er dus niet in. Nu snap ik ook waarom ik pas later de stoel toegewezen kreeg. Ik had verzocht om meer beenruimte en krijg nu een plaats in de Economy Plus klasse toegewezen. Helaas geen raamplaats maar wel extra beenruimte en dat is toch ook  wel prettig.

Dan begint het boarden en kunnen we instappen. Met een kleine vertraging vertrekken we even voor 18.00 uur richting Amsterdam. De vlucht verloopt prima maar het slapen wil mij, zoals gewoonlijk, niet lukken in een vliegtuig. We hebben wat tijd ingehaald en al om 06.00 uur landen we op Schiphol. Het wachten op de koffers duurt zoals altijd lang op Schiphol, maar dan komt mijn koffer en weekendtas er eindelijk ook aan. Als ik de douane wil passeren om naar mijn broer te gaan die mij al staat op te wachten, word ik tegengehouden en moet mijn koffer open. Ik heb nogal wat spullen gekocht maar er wordt helemaal niet moeilijk gedaan. De koffer en tas mogen weer dicht en ik mag gaan. En zo is er alweer een einde gekomen aan een geweldige reis naar Amerika. Dit was mijn 11^e trip naar Amerika. Afgelopen jaar had ik het geluk dat ik zelfs 2x naar Amerika kon. Volgend jaar maar eens zien waar de reis dan naartoe gaat in Amerika.

Gereden mijlen: 20

* * * E I N D E * * *