Rond 10.45 uur ga ik door de douane. Na de gebruikelijke inkopen ga ik naar gate G3. Men is al begonnen met de securitycheck, aan elke passagier wordt een aantal vragen gesteld. Het is 11.15 uur als ik plaats neem bij de gate. Het vliegtuig, een Boeing 777 komt net de hoek om taxiën. Waarschijnlijk is het vliegtuig al grotendeels ergens anders in gereedheid gebracht, want om 12.15 uur begint men al met het boarden. Mijn plaats heeft inderdaad extra beenruimte. Helaas zit ik wel boven de vleugel zodat het zicht naar buiten wat tegenvalt. De extra beenruimte is echter meer dan welkom. Met slechts 3 minuten vertraging stijgen we om 13.08 uur op voor een vlucht van 8 uur naar Washington Dulles International Airport. Net als vorig jaar, de Boeing 767-300 naar Chicago, heeft ook dit vliegtuig tv-schermpjes in de stoelleuningen. Reuze handig, je kunt nu zelf kiezen welke film je wilt zien. De meeste films die vertoont worden zijn in Nederland nog niet eens uit op DVD of Video. De vlucht verloopt voorspoedig en om 15.00 uur, plaatselijke tijd, landen we op Washington Dulles International Airport, dat trouwens in Virginia ligt. In Nederland was het vanochtend stralend mooi weer maar hier regent het als we landen. Met een vreemd soort bus, die hoog op de wielen staat, worden we van de gate naar de aankomsthal gebracht. Eerst moeten we langs de Immigratiedienst. Het is druk hier en na bijna een uur gewacht te hebben, ben ik eindelijk aan de beurt. Er worden wat vragen gesteld en binnen 2 minuten is het al klaar. Nu nog mijn koffer ophalen. Deze staat al gereed, zou lang heb ik moeten wachten bij de Immigratiedienst. Gelukkig is Customs gauw gepasseerd. Buiten moet ik nog even wachten op de bus die mij naar Hertz brengt. Na enkele minuten komt de bus van Hertz er al aanrijden en een kwartiertje later sta ik al bij Hertz. Vergeleken met Los Angeles, CA is dit maar een kleine vestiging van Hertz. Na een kwartiertje ben ik aan de beurt. Men probeert mij nog wel weer een duurdere auto te laten nemen. Ik heb echter al, net als vorig jaar, een fullsize car. Een Ford Taurus SES met NeverLost. Zelfs de kleur is hetzelfde zo blijkt als ik bij de auto aankom. 

Vanaf Washington Dulles International Airport naar Washington, DC is het zo'n 27 mile rijden. Deze eerste nacht verblijf ik in het Omni Shoreham Hotel. Gelukkig hoef ik niet te zoeken. NeverLost brengt mij zonder problemen naar het hotel. Het is inmiddels 18.30 uur geweest als ik ingecheckt heb bij het hotel. De kamer ziet er keurig uit en is van alle gemakken voorzien. Nadat ik mijn broer een sms-je gestuurd heb met het telefoon- en kamernummer van het hotel, gaat na enkele minuten de telefoon al. We praten even bij en mijn broer verteld dat hij het vliegtuig via internet heeft kunnen volgen en zien landen. Omdat het voor mij nog vroeg in de avond is, ga ik de buurt nog even verkennen. Mijn maag rammelt alweer en ik eet bij een Mexicaan taco's. Daarna loop ik nog even naar de auto die op het parkeerterrein van het hotel staat. Tot mijn schrik zie ik dat er bij het rechterachterwiel een deuk(je) in het spatbord zit. Die moet er al in gezeten hebben toen ik 'm ophaalde bij Hertz. Onderweg naar het hotel ben ik nergens tegenaan gereden. Stom, dat ik dat niet eerder opgemerkt heb, dan had ik het bij Hertz kunnen melden. Ik sta nog even in dubio of ik morgen nog even terug naar het vliegveld zal rijden om dit te melden. Rond 20.00 uur ben ik weer op de hotelkamer.  De vermoeidheid begint nu toe te slaan en rond 21.30 uur ga ik slapen. Het is een lange dag geweest. Morgen wil ik proberen vroeg op te staan.

Route dag 1

 Dag 2 - zo 8 juni

Deze eerste nacht heb ik niet echt goed geslapen. Gisteravond laat belde de receptioniste van het hotel nog. Omdat ik mijn auto bij het hotel geparkeerd heb, moest men mijn CreditCard nummer hebben, hoewel ik dit contant wil gaan betalen. Met enig tegenzin en half slapend ratel ik de cijfers in het engels op. Het parkeren is overigens niet goedkoop bij dit hotel. Per dag betaal je maar liefst $ 24,00. Rond 06.30 uur houd ik het voor gezien en sta op. Vandaag wil ik Washington, DC verkennen. Bij de receptie van het hotel verteld men mij dat ik het beste met de metro kan gaan. De auto kan bij het hotel blijven staan. Dat mag ook wel voor de prijs die ik ervoor moet betalen. De metro is op slechts enkele minuten lopen van het hotel. Ik neem de metro naar Metro Center. Vandaar is het wederom slechts enkele minuten lopen naar o.a. het Witte Huis. Eerst breng ik een kort bezoekje aan het White House Visitor Center aan Pennsylvania Ave South, om vervolgens door te lopen naar het Witte Huis. De wegen rondom het Witte Huis zijn afgezet voor het verkeer maar voetgangers kunnen wel bij het hek voor het Witte Huis komen. President Bush komt vandaag terug van zijn bezoek aan het Midden Oosten, helaas heb ik niet het genoegen hem terug te zien komen. Nadat ik een voorbijganger bereid heb gevonden een foto van mij te nemen voor het Witte Huis, loop ik verder. Washington Monument steekt ver boven de rest van de gebouwen uit en ik loop er naar toe. Daar aangekomen blijkt pas hoe groot dit monument wel niet is. Vele mensen staan te wachten voor een bezoekje binnen in de toren. Aangezien de rij mij te lang is sla ik dit over. Ik vervolg mijn weg naar de National Mall. Hier zijn verschillende musea. Ik breng een bezoek aan het National Museum of Natural History. Hier is een IMAX theater waar ik een film bekijk: Bugs (3D). Hierna loop ik richting U.S. Capitol. Helaas zijn er op zondag geen rondleidingen zodat ik het moet doen met de buitenkant. Toch is het indrukwekkend om al deze beroemde gebouwen nu eens met eigen ogen te aanschouwen. Deze stad staat vol met hele mooie gebouwen. Ik loop nog een uurtje door de stad en kom o.a. langs "The J. Edgar Hoover Building" het hoofdgebouw van de F.B.I. Men is druk bezig met renovaties en sinds 30 augustus 2002 is het daarom (tijdelijk) niet mogelijk tours te doen door het F.B.I. gebouw. Jammer, ik had graag eens gezien hoe men hier te werk gaat. Iets voor een volgende keer dus. Het is halverwege de middag als ik besluit weer richting het hotel te gaan met de metro. Ik was van plan voor vannacht een motel in Washington, DC op te zoeken en morgen naar Front Royal, VA te rijden om daar te beginnen met een bezoek aan het Shenandoah National Park. Ik heb eigenlijk wel zin om een stukje te gaan rijden na een halve dag door Washington, DC te zijn gelopen. Omdat het nog maar halverwege de middag is rijd ik nu alvast naar Front Royal om daar voor vannacht een motel te nemen. Op deze manier mijd ik morgen in elk geval de ochtendspits in Washington, DC. Ik waag het er maar op dat Hertz niet al te moeilijk gaat doen over het deukje en ga gelijk richting Front Royal. Als het al problemen gaat opleveren zien we dat aan het eind van de vakantie wel. Het is ruim een uur rijden naar Front Royal. Onderweg stop ik nog even bij een Visitor Center voor de staat Virginia. Naast de nodige informatie neem ik ook een gids met kortingsbonnen voor motels mee. Het Super 8 motel waar ik vannacht wil slapen staat er ook in en hiermee bespaar ik toch nog zo'n $ 14,00. Het motel ziet er verzorgd en netjes uit. 's Avonds eet ik bij een lokaal restaurant heerlijke Spareribs. Na nog wat in de buurt rondgereden te hebben ga ik terug naar het motel. Ondanks dat het vandaag vrijwel de gehele dag bewolkt is geweest, is de temperatuur toch aangenaam. Ik besluit de dag met het bijwerken van dit verslag, het plannen van de route voor morgen en wat tv kijken. Rond 22.00 uur ga ik naar bed.

Route dag 2

Dag 3 - ma 9 juni

De wekker stond op half zeven maar om 06.00 uur ben ik al wakker. Ik besluit op te staan zodat ik de hele dag kan gebruiken voor een bezoek aan het Shenandoah National Park. Het motel biedt een free continental breakfast aan waar ik gebruik van maak. Om half acht ga ik eerst naar een supermarkt om wat eten, frisdrank en water in te slaan. Rond half negen rijd ik het Shenandoah National Park binnen. Als eerste breng ik een bezoek aan het "Dickey Ridge" Visitor Center. Een korte film geeft de nodige informatie over het park. Vandaag wil ik graag enkele trails lopen. Samen met een parkranger zoeken we enkele leuke trails uit. Het is inmiddels al half tien geweest en ik begin aan mijn tocht door het Shenandoah National Park. De weg er doorheen wordt ook wel de "Skyline Drive" genoemd. Regelmatig stop ik om te genieten van de prachtige "overlooks" waar je een geweldig uitzicht hebt over de valleien. Als ik de Skyline Drive vervolg word ik op een gegeven moment staande gehouden door een motorrijder. Hij wijst in de verte en ik zie 2 "Black Bears" op de weg lopen. Ze lopen het bos in en helaas kan ik ze niet op de foto's zetten, zo snel zijn ze verdwenen tussen de bomen. Ook zie ik regelmatig herten lopen. Op een gegeven moment zie ik er één bij een uitkijkpunt. Als ik 'm benader is hij niet eens bang. Alsof hij gewend is aan fotograferende mensen, blijft hij mooi rustig staan. Dan zie ik er nog een lopen en ook deze is niet bang. Ik kan zo enkele mooie foto's nemen. Rond 11.30 uur ga ik de eerste trail lopen. Van "Upper Hawksbill Parking" naar "Hawksbill Mountain". Het hoogste punt van dit park (4.050 feet). Het is een trail van 2 mile met af en toe een behoorlijk steile klim. Toch loop ik in een kleine 20 minuten naar boven. Daar heb je een fantastisch uitzicht over het park. Hier wordt ook een nest met jonge "Falcons" geobserveerd. Aangezien ik niet te dicht bij ze in de buurt mag komen moet ik ze van afstand fotograferen. Als ik de terugtocht naar beneden wil beginnen worden ze juist gevoederd door de mensen van de observatiepost. Hun maaltijd bestaat uit dooie kippen. De terugweg gaat vlot, vooral omdat je constant afdaalt. Mede hierdoor heb ik het behoorlijk warm gekregen. Het is vandaag sinds dagen weer mooi weer in dit park. Teruggekomen bij de auto ga ik eerst naar een nabij gelegen restaurant om wat te eten. Tegen tweeën begin ik aan mijn tweede trail. Dit keer naar "Dark Hollow Falls". De trail gaat naar een prachtige waterval die, dankzij de regen van de afgelopen dagen, genoeg "voeding" heeft. Geruime tijd breng ik door bij deze waterval. De tocht terug valt nog niet mee omdat je alleen maar omhoog moet klimmen en lopen. Ook is het een stuk warmer geworden. Omdat ik stevig doorloop ben ik na een klein half uur alweer bij de auto.

De tijd vliegt voorbij vandaag. Ik had tot Roanoke, VA willen rijden. NeverLost geeft aan dat dat nog zo'n 160 mile rijden is. Gezien de tijd, het is inmiddels 15.00 uur geweest, besluit ik de route in te korten. Ik ga naar Charlottesville, VA. Daar is de University of Virginia gevestigd en wellicht kan ik daar morgen een bezoek aan brengen. Bij het Days Inn motel in Charlottesville boek ik een kamer voor één nacht. Het is een motel met mooie ruime kamers. Nadat ik al het zweet van vandaag weggespoeld heb onder de douche, ga ik naar een restaurant in de buurt om wederom heerlijke Spareribs te eten. Rond half negen ben ik terug op de kamer om lekker uit te rusten van deze toch wel vermoeiende dag. Desondanks heb ik heerlijk genoten in het Shenandoah National Park.

Route dag 3

Dag 4 - di 10 juni

Goed geslapen vannacht. Tegen half zeven gaat de wekker. Ik doe het rustig aan vanochtend. Het is tenslotte vakantie. Dan is het tijd voor wat eten. Een geschikt restaurant vinden valt nog niet mee. Het is al bijna 09.00 uur als ik er één vind. Het is een eenvoudig restaurant waar het eten redelijk is. Na het eten tour ik wat door de buurt. Ik ben hier in het gedeelte van Charlottesville waar de University of Virginia gevestigd is. Nadat ik wat rondgekeken heb, zoek ik een bibliotheek op. Hier kan ik even een mailtje naar het thuisfront sturen. Het is inmiddels 10.15 uur en het wordt tijd richting Columbia, SC te rijden. Een vrij lange rit, maar om genoeg tijd in Florida door te kunnen brengen is zo'n reisdag nodig. De rit verloopt voorspoedig. Om het uur stop ik even om de benen te strekken. In North Carolina kan ik ook weer telefoneren met mijn mobiele telefoon. Dat lukte tot nu toe niet. In Washington, DC en Virginia kon ik alleen maar SMS-jes versturen en ontvangen. Nu lukt het telefoneren dus wel en ik bel even met mijn broer in Veghel om te melden dat ik mij prima vermaak. We houden het kort want telefoneren op deze manier is behoorlijk duur. Zo'n € 2,00 p/min. Met de telefoonkaart, die ik hier in Amerika inmiddels gekocht heb, kan ik bijna een uur naar Nederland bellen. En dat voor maar $ 10,00. 

Het is 17.45 uur als ik bij het Best Western in Columbia, SC incheck. Met een coupon uit het kortingsboekje, die ik bij een Visitor Center van South Carolina gehaald heb, kan ik hier voor $ 49,95 terecht. Een netjes en schoon motel met toegang tot de kamers via de binnenkant. Mijn ervaring is dat motels van dit type vaak wat netter zijn dan motels met toegang tot de kamers via de buitenkant. Bij Shoney's, vlakbij het motel, neem ik een T-Bone steak en een "all you can eat" dinner. Het smaakt prima en incl. drinken ben ik nog geen $ 10,00 kwijt. Na het eten ga ik de buurt nog wat verkennen. Het nabij gelegen winkelcentrum stelt niet zoveel voor. De winkels zien er niet aanlokkelijk uit en ik ga terug naar het motel. Het is een lange dag geweest. Bijna 400 mile heb ik vandaag gereden. Wat mij vandaag opviel, en gisteren trouwens ook al, was dat er veel dieren worden aangereden, vooral reeën. In afgelopen dagen heb ik al minstens 10 dood langs de kant van de weg zien liggen.

Route dag 4

Dag 5 - wo 11 juni

Vandaag gaat de wekker om 06.45 uur. Ik wil om 08.00 uur in de auto zitten richting Jacksonville, FL. Het motel biedt een zeer goed ontbijt aan en ik maak hier dankbaar gebruik van. Dit is de 4e ochtend in Amerika en ik heb nog niet eens bij een Denny's gegeten. Voorgaande jaren was dat steevast een traditie van mij. Het is even na achten als ik het motel verlaat en op weg ga. De trip naar Jacksonville is zo'n 300 mile en omdat ik vroeg vertrek zal ik daar, naar verwachting, in het begin van de middag zijn. De reis verloopt weer voorspoedig en met een snelheid van zo'n 75 Mph schiet het lekker op. Onderweg staat geregeld de Highway Patrol te controleren op snelheid. Hierdoor houdt iedereen zich aardig aan de maximum snelheid. Bij de Tourist Information Centers van Georgia en Florida stop ik om de nodige informatie op te doen. 

Hoe meer ik richting zuiden kom, hoe warmer het wordt. De warmte is drukkend door de hoge luchtvochtigheid. Het is net half één geweest als ik Florida binnenrijd. Rond 13.15 uur ben ik al bij het motel in Jacksonville. Ik ga nog niet inchecken maar ga deze middag naar een grote Mall vlakbij het motel, de Orange Park Mall. Hier breid ik mijn garderobe maar weer eens uit. Bij de Food Court van de Mall neem ik een warme hap. Bij de Mall is ook een grote bioscoop met 24 zalen. Voor vanavond koop ik vast een bioscoopkaartje voor de film "2 Fast 2 Furious". Om 16.00 uur check ik in bij Motel 6. Voor $ 40,00 incl. tax, heb ik een kamer. Het motel is eenvoudig maar de kamer ziet er netjes en schoon uit. Toch is het allemaal wat minder luxe dan ik de afgelopen dagen gewend ben. Het nieuws op de tv meldt dat er "severe thunderstorms" onderweg zijn. Dat lijkt er niet echt op. De zon schijnt volop buiten. Tegen 17.00 uur barst er echter een fikse onweersbui los die je zelden meemaakt in Nederland. De bliksemschichten en donderslagen zijn ongehoord groot en luid. Dan begint het ook te regenen, het wordt een complete hoosbui. De wegen staan in no-time blank van het vele regenwater dat er valt. Het onweer en de regen houden ruim een uur aan en als het eindelijk weer droog is, is de luchtvochtigheid flink toegenomen. Je zweet al als je nog maar een paar stappen buiten gezet hebt. Het is inmiddels tijd om terug te gaan naar de Mall voor de film van vanavond. 2 Fast 2 Furious is een leuke film en een goede opvolger van "The Fast and the Furious". De film speelt zich in Miami, FL af. Omdat ik nu in Florida ben heeft dat toch wat aparts. Iets na half tien is de film afgelopen en ga ik terug naar het motel. Ik ga nog even mijn verslag bijwerken en de route voor morgen plannen. Tegen 23.00 uur zoek ik het bed op.

Route dag 5

Dag 6 - do 12 juni

Vroeg op vandaag. De wekker gaat al weer om 05.30 uur. Ik wil naar het Kennedy Space Center (KSC) en dat is zo'n 2,5 uur rijden. Voor het eerst tijdens deze vakantie neem ik een ontbijt bij Denny's. De "All-American Slam" smaakt prima. Rond 07.15 uur ga ik op weg naar het KSC. Met een gemiddelde snelheid van zo'n 70 Mph schiet de rit mooi op. Onderweg stop ik 2 keer om de benen even te strekken. Het is 09.45 uur als ik het parkeerterrein van het KSC oprijd. Het is niet zo druk bij de ingang van het park. Als eerste ga ik met een speciale tour mee, die ik als een extra optie bij het toegangskaartje heb gekocht. De bus rijdt langs allemaal bekende gebouwen en objecten. Af en toe stopt de bus even zodat men buiten enkele foto's kan nemen. We rijden verder en komen tenslotte, tot op enkele honderden meters, bij een van de lanceerplatformen. Nu is goed te zien hoe groot deze wel niet zijn. Bij dit lanceerplatform vertrok ook de Space Shuttle, Columbia. Het werd jammerlijk haar laatste vlucht. Bij de terugkeer in de dampkring op 1 februari 2003 verongelukte de Columbia. Opvallend genoeg wordt daar bijna niet over gesproken tijdens de tour. Het wordt slechts zijdelings gemeld. De bus gaat verder en we stoppen bij het reusachtige gebouw waarin de Space Shuttle's gereed gemaakt worden voor hun ruimtevlucht. Hier vandaan worden ze naar een van de lanceerplatformen gereden. De tour eindigt bij een groot complex waar een van de Appollorakketten in stukken over de gehele lengte van het gebouw tentoongesteld staat (ligt). Hier zijn allerei leuke wetenswaardigheden over de Apollovluchten en -rakkatten te ontdekken. Het is inmiddels al 13.00 uur geweest en ik ga met een bus terug naar de ingang van KSC. Daar staan diverse raketten opgesteld alsmede een Space Shuttle op ware grootte. Ook de aandrijfraketten met de opvallende rood/oranje brandstoftank is hier op ware grootte te bewonderen. Indrukwekkend is het grote monument ter nagedachtenis aan de omgekomen bemanning van de verongelukte Space Shuttle's. Een foto van de bemanning van de Columbia staat voor deze reusachtige "muur". Ik loop verder richting het IMAX theater. In het IMAX theater worden 2 films vertoond. De 3D film over het International Space Station (ISS) begint net als ik naar binnenga. Het is een interessante film over de totstandkoming van het ISS. Gepresenteerd door Tom Cruise wat de nodige ooh's en aah's oproept bij enkele vrouwelijke bezoekers. Met de 3D brillen lijkt het soms alsof je er midden tussenin zit en zelf in het ISS bent. Na afloop van deze 45 minuten durende film, maak ik nog een rondje en bekijk nog enkele opvallende bezienswaardigheden. 2 Dagen geleden, 10 juni, is vanaf KCS nog een raket gelanceerd met een robot aan boord. Binnenkort wordt er nog een gelanceerd en samen gaan ze de planeet Mars verkennen. Klik hier voor informatie over deze missie. Jammer dat ik deze lancering niet heb mogen meemaken.

Even na vieren houd ik het voor gezien. Hoewel alles zeer boeiend is, moet ik op weg naar Orlando. Daar wil ik de komende dagen verblijven. Via de tolweg is het zo'n 50 mile naar Orlando en rond 17.15 uur rijd ik Orlando binnen. Het Best Western motel dat ik uitgezocht heb uit een lijst met vele motels, heeft alleen voor de komende nacht een kamer vrij. Voor het weekend zijn ze al helemaal volgeboekt. Dat zal vooral komen doordat ze tegenover Universal Studio's Florida zitten. Ik zoek verder want ik wil gelijk voor 3 nachten een motel boeken. Het Howard Johnson enkele miles verderop heeft nog wel plaats. Ik mag vooraf de kamer bekijken. De kamer bevalt mij niet, ik bedank ze vriendelijk en ga verder met mijn zoektocht. Vlakbij is een Hampton Inn. Daar is alles dik in orde. Ook de prijs valt mee en ik boek hier voor 3 nachten een kamer. Voor $ 49,00 per nacht kan ik hier terecht. 's Avonds ga ik nog even naar de Florida Mall, zo'n 4 mile van het motel vandaan. Daar eet ik bij Ruby Tuesday. Het eten is goed maar de service is ver beneden maat. Mede hierdoor geef ik de bediende "slechts" $ 1,00 fooi. Tja, als je als medewerker meer oog hebt voor het vrouwelijk schoon en daardoor de gasten slecht bedient, kun je dat verwachten. Rond 21.00 uur ben ik weer terug op de motelkamer. Hoewel het de hele dag zonnig en warm is geweest, regent het nu. Ondanks de regen blijft het broeierig buiten. Ik besluit de dag met nog wat tv kijken en het bijwerken van dit verslag. Rond 23.00 uur ga ik slapen.

Route dag 6

Dag 7 - vr 13 juni

Epcot staat vandaag op het programma. Omdat het slechts een kleine 10 mile van het motel ligt, staat de wekker op 07.00 uur. Het motel biedt een zeer uitgebreide "breakfast" aan. Het smaakt heerlijk en ziet er zeer verzorgd uit. Rond 09.30 uur kom ik bij Epcot aan. Het NeverLost systeem van Hertz ging vanochtend de mist in. De routeplanner bracht mij nl. naar Disney Downtown. Gelukkig werd daar al naar Epcot verwezen en kon ik dit keer zonder routeplanner de bestemming ook goed vinden. Epcot is een aardig themapark, waar het verleden, heden en de toekomst op een leuke manier uitgebeeld worden. Het is niet zo druk in het park. De Fastpasses die je voor bepaalde attracties kunt krijgen zijn niet echt nodig. De leukste attractie is absoluut Test Track. Deze attractie laat zien wat er allemaal bij komt kijken bij het testen van auto's. De testrit maakt het allemaal realistisch, met als hoogtepunt een snelheidstest. Met een snelheid tot zo'n 70 Mph race je over de testbaan. Deze attractie heb ik 3x gedaan. De 3D film "Honey, I shrunk the audience" is ook leuk, al had ik die al eens gezien in Universal Studios Hollywood, 3 jaar geleden. Verder zijn er paviljoens van 12 landen te bekijken over hun industrie, cultuur en eten. Vanwege de hitte doe ik er slechts enkele aan. Even na vieren ga ik terug naar het motel. Daar draai ik maar eens een was, de eerste deze vakantie. 's Avonds ga ik naar Disney Downtown. Er heerst een gezellige drukte. Terwijl ik een hapje eet, geniet ik van al die mensen die hier voorbij lopen. Rond half elf ga ik weer richting motel.

Dag 8 - za 14 juni

Alweer een dag naar een themapark. Dit keer breng ik een bezoek aan Universal Studios Florida. Het park heeft diverse attracties gebaseerd op speelfilms. Rond 09.30 uur arriveer ik bij het park. Vanaf het parkeerterrein naar de ingang van het park is het een flink eind lopen. Ik ben niet de enigste en in één grote mensenstroom lopen we naar de ingang. Eenmaal in het park ga ik als eerste naar Shrek 4D. Een nieuwe attractie die pas voor de 3e dag open is. De wachttijd is nu al bijna 3 kwartier. Later op de dag loopt de wachttijd op tot 75 minuten. Gelukkig wordt het wachten veraangenaamd met het vertonen van delen van de film Shrek en met zogenaamde "dustsprayers". Geen overbodige luxe want op dit vroege tijdstip is het alweer broeierig warm. Shrek 4D is een 3D film die verder gaat waar de film eindigde. Het is een leuke film met verrassende effecten zoals bewegende stoelen en nog veel meer. Na deze attractie loop ik naar de andere kant van het park. Hier is het nog niet zo druk en bij Back To The Future hoef ik slechts enkele minuten te wachten. Deze attractie blijft één van mijn favorieten, ondanks dat deze al behoorlijk lang draait. Later ga ik nogmaals naar deze attractie. Na Back To The Future is het de beurt aan MIB (Men in Black). Hier is een zogenaamde "single rider lane", een aparte rij om de 2x3 zitplaatsen vol te krijgen. Als je deze rij kiest is de kans groot dat je niet bij je metgezel komt te zitten. Ik ben alleen en zo'n single rider lane is dus ideaal voor mij. Hetzelfde systeem hanteert men in Epcot bij de Test Track. Ik kan direct doorlopen en instappen. Bij deze attractie doe je zelf actief mee, het is de bedoeling om zoveel mogelijk aliëns neer te schieten. Een leuke interactieve attractie die ik later op de dag nog een keer bezocht heb. Daarna zijn E.T., Terminator 2 3D, Twister, Earthquake en meer aan de beurt. Het park is leuk opgezet en de straten geven je het gevoel dat je verschillende delen van Amerika rondloopt. Hollywood, Beverly Hills, San Francisco en New York zijn allemaal aanwezig. Aan het eind van de middag bezoek ik nog de Wild, Wild, Wild West Stunt Show en de Universal Horror Make Up Show. De tijd vliegt vandaag voorbij. 's Avonds neem ik nog een makkelijke hap bij Mel's Drive-In. Een restaurant waar je je terugwaant in de jaren 50. Nadat ik nog een rondje door het park gelopen heb, ga ik rond 20.15 uur richting uitgang. Het een schitterende dag geweest in dit zeer mooie themapark. Hoewel ik al eens in Universal Studios Hollywood ben geweest, was een bezoek aan dit park meer dan de moeite waard. Een echte aanrader dus, dit park. 

Terug op de motelkamer neem ik contact op met Peter, die ik ken via internet van de Amerika Discussiegroep. Morgen zal ik bij hem langsgaan in Tallahassee, FL. De dag besluit ik weer met het bijwerken van dit verslag en wat tv kijken. Rond 23.00 uur zoek ik mijn bed op.

Dag 9 - zo 15 juni

Aan 3 dagen Orlando is een einde gekomen. Vandaag ga ik naar Tallahassee voor een bezoek aan Peter. Omdat ik toch in de buurt ben heeft hij mij uitgenodigd. Het is zo'n 4,5 uur rijden van Orlando naar Tallahassee. In Tallahassee laat Peter mij eerst wat interessante plekken zien. We rijden o.a. langs het huis van Jeb Bush (inderdaad...broer van en gouverneur van Florida). Later op de middag rijden wij, Peter, zijn dochter, een vriendin van haar en ik, naar Edward Ball Wakulla Springs State Park. Omdat het al wat later op de middag is, zijn we helaas te laat om nog een boottocht te maken. Bij de "Wakulla Spring" nemen de dames een duik in het koude water. De bron zorgt voor een constante wateraanvoer van 20º Celsius. Jammer dat ik mijn zwembroek nu niet bij mij heb, door het warme weer had ik wel zin in een verfrissende duik in het water. Na het bezoek aan dit park gaan we langs Poseys Oyster Bar waar Peter en ik van een biertje aan het water genieten. Later op de avond eten Peter en ik nog bij een restaurant dat zelf ook bier brouwt. Vannacht kan ik blijven slapen bij Peter. Thuis bij Peter zien we nog de film Shalow Hall.

Route dag 9

Dag 10 - ma 16 juni

Peter moet vandaag weer aan het werk en ik ga richting Atlanta, GA. Daar wil ik een bezoek brengen aan CNN voor de CNN Studiotour en het Coca Cola Museum. Het is zo'n 4,5 uur rijden naar Atlanta. Ik doe het rustig aan en onderweg stop ik enkele malen. Bij een rest area bel ik mijn ouders even op om te melden dat alles oké is en dat ik mij prima vermaak. Gisteren probeerden ze mij mobiel te bellen toen ik onderweg was naar Tallahassee. Helaas viel de verbinding toen weg. In de loop van de middag arriveer ik in Atlanta. Ik besluit gelijk een motel te zoeken. Motels genoeg hier maar het duurt lang voordat ik er een vind die mij bevalt. Wellicht kan ik voortaan beter naar een motel zoeken vlak buiten zo'n grote stad. Uiteindelijk vind ik een geschikt motel vlakbij Six Flags over Georgia in Atlanta. Het is een Motel 6 dat er nog vrij nieuw uitziet. Ik boek hier voor 2 nachten een kamer. Zo heb ik morgen de hele dag om CNN en het Coca Cola museum te bezoeken. 's Avonds eet ik bij een Ruby Tuesday. Ditmaal is de service uitstekend in tegenstelling tot Orlando. Rond 20.00 uur ben ik weer terug op de kamer waar ik de dag besluit met wat tv kijken.

Route dag 10

Dag 11 - di 17 juni

Rond half zeven sta ik deze ochtend op. Vandaag ga ik een bezoek brengen aan CNN en het Coca Cola Museum in Atlanta. Het is half acht als ik een IHOP (International House of Pancakes) binnenstap voor het ontbijt. Het is een overvloedig en lekker ontbijt voor nog geen $ 10,00. Na het eten ga ik eerst naar CNN, zo'n 14 mile rijden. Ondanks de ochtendspits heb ik geen oponthoud en om half negen rijd ik de parkeergarage voor het CNN gebouw binnen. Ik heb geluk, als je uiterlijk om 8.30 uur hier parkeert ben je goedkoper uit. Ik betaal $ 5,00 i.p.v. $ 8,00. De CNN Studiotour begint om 09.00 uur en ik kan met de eerste tour mee. In 45 minuten worden we door het gebouw geleid. Hier in Atlanta wordt zo'n 40% van de uitzendingen uitgezonden, de rest komt van de overige studio's o.a. in New York en Washington. De tour is interessant en we komen ook langs de studio van waar men de nieuwsuitzendingen uitzendt. Eén persoon uit de groep wordt uitgenodigd zelf even voor de camera te gaan staan om het nieuws en weer te presenteren. Verder komen we langs de afdeling die de internetsite van CNN verzorgt. Hier is zelfs een ministudio voor het opnemen van korte uitzendingen die op het internet geplaatst worden. We gaan verder en komen langs de studio waar CNN Headlines zit. Deze zender brengt 24 uur per dag het laatste nieuws en is alleen in Amerika te ontvangen. De tour eindigt in een grote giftshop. Ik kan helaas niets geschikt vinden en om 10.00 uur sta ik alweer buiten. 

De auto laat ik staan in de parkeergarage. Via de GPS kom ik erachter dat het Coca Cola Museum hier in de buurt moet zijn. Ik heb geen plattegrond van Atlanta bij mij. Als ik een voorbijganger aanspreek om te vragen welke richting ik op moet, biedt hij mij aan mee te lopen naar het museum. Hij moet zelf die kant ook op. Het is slechts een kleine 10 minuten lopen. Onderweg, in hartje Atlanta, wordt nog bijna een personenauto geplet door een grote vrachtwagen die rechts afslaat en de personenauto totaal over het hoofd ziet. De bestuurster van de personenauto kan net op tijd via de bijrijderkant de auto uitspringen. Gelukkig is ze niet gewond al heeft haar auto behoorlijke schade opgelopen. Wij lopen verder en even later ben ik al bij het Coca Cola Museum. Ik bedank de Amerikaan voor zijn hulp en ga het museum binnen. Het museum laat de geschiedenis van Coca Cola zien in vogelvlucht. Er staat een nabebouwde bottelmachine en het museum laat zien hoe men tot de unieke vorm van de flessen is gekomen. Verder worden films vertoond en hangen overal mooie reclameborden van Coca Cola. Het hoogtepunt voor vele bezoekers is wel het (gratis) proeven van de diverse frisdranken die Coca Cola maakt. Ook deze "selfguided" tour is heel leuk en eindigt, zoals zovele tours, in een grote giftshop. Als Coca Cola fan kan ik mij hier wel even vermaken. Helaas zijn veel artikelen of te duur of te groot om mee te nemen naar Nederland. Het enige wat ik dan ook koop zijn 4 hele mooie stenen onderzetters van Coca Cola. Na dit bezoek ga ik nog even naar het nabij gelegen Underground Atlanta waar vele winkeltjes en restaurants zijn.

Omdat het nog vroeg in de middag is besluit ik naar Stone Mountain Park te gaan. Kenmerkend voor dit park is de grote stenen rots midden in het park. Als ik bij de entree voor het attractiegedeelte ben, hoor ik dat men zonder stroom zit. Een hoofdleiding is kapot gegaan. Alles ligt stil op dit moment en ik kan niet naar binnen. Een tegenvaller dus. Het park is zonder deze attracties echter ook een bezoek waard. Veel mensen hiken, fietsen en joggen door het park. Met de auto rijd ik een rondje door het park. Onderweg kom ik bij de plek waar de stroomstoring is ontstaan. Politie en brandweer zijn er reeds bij. Het lijkt erop dat een transformator in een van de stroompalen ontploft is en dat er een korte brand heeft gewoed, het wegdek vertoont een grote brandplek. Ik blijf even staan kijken hoe men de stroomtoevoer weer herstelt. Een busje met gevangenen komt aanrijden om het wegdek, dat ook vol met zand ligt, schoon te vegen. Iets soortgelijks heb ik al vaker in Amerika gezien. Onderweg heb ik al een paar keer gezien dat gevangenen het afval langs de kant van de weg opruimen. Nadat ik nog wat foto's genomen heb is de weg inmiddels ook weer gedeeltelijk vrijgegeven. Het verkeer mag er weer langs en ik maak mijn rondje door het park vol. Het is inmiddels na drieën geweest en ik vind het de moeite niet meer waard om nu nog naar het attractiegedeelte van het park te gaan. De entree voor dit gedeelte is toch nog zo'n $ 23,00. Ik ga weer richting motel. De avondspits is op gang gekomen en ondanks de relatieve korte afstand naar het motel, zo'n 30 mile, doe ik er ruim een uur over. Terug op de motelkamer doe ik even een dutje en om half zeven ga ik naar een Shoney's in de buurt voor het avondeten. Daarna vermaak ik mij nog een uurtje in een Superstore van Wal*Mart. Terug op de motelkamer ga ik de route herzien. Waarschijnlijk ga ik een stuk afsnijden en ga ik niet helemaal naar Chicago wat ik ook in de planning had staan.

Dag 12 - wo 18 juni

Gisteravond heb ik definitief besloten de route aan te passen. Vandaag wil ik naar de Great Smoky Mountains National Park. Het is pas 06.00 uur als de wekker afloopt. Als ik het gordijn voor het raam openschuif zie ik dat het buiten flink regent. Ik ga eerst maar weer eens naar IHOP voor een ontbijt. Het smaakt wederom voortreffelijk. Rond 07.30 uur ga ik op weg richting Great Smoky Mountains National Park. Het regent nog steeds hard en de ochtendspits loopt hierdoor helemaal vast in Atlanta. Af en toe regent het zo hard dat je bijna geen hand voor ogen ziet. Politie, brandweer, ambulances en bergingsdiensten hebben het druk. Op veel plaatsen ontstaan door het slechte weer aanrijdingen. Ik kom er gelukkig ongeschonden doorheen. Door de drukke ochtendspits en het zeer slechte weer duurt het maar liefst anderhalf uur voordat ik Atlanta uit ben. Ook op weg naar het park blijft het slecht weer. Dat belooft niet veel goeds. Als ik bij het park aankom, regent het ook daar flink. De bergen zijn helemaal in de wolken gehuld. Desondanks zijn er toch veel mensen op de been. Als eerste ga ik weer even bij het Visitor Center langs voor de nodig informatie over het park. Daarna rijd ik naar het hoogste punt van het park, Clingmans Dome, 6643 ft. Hier is ook de scheiding tussen North Carolina en Tennessee. Het laatste stuk moet te voet afgelegd worden. Omdat ik alweer enkele uurtjes in de auto gezeten heb, is dat wel prettig en verfrissend. Het regent ook hier. Bovenop de toren bij dit punt heb je op heldere dagen een prachtig uitzicht. Nu zit je midden in de wolken. De foto's die ik maak zullen wel niet veel laten zien. Ik loop de 0,5 mile trail terug naar de auto. Door het slechte weer kan ik onderweg helaas geen mooie foto's meer maken en ik rij in één keer door naar de andere kant van het park naar de uitgang. In Pigeon Forge, TN stop ik even bij een Belz Factory Outlet World. Zonder iets te kopen rij na zo'n 3 kwartier weer verder. Onderweg kom ik ook nog langs Dollyland, jawel het park van Dolly Parton. Dit sla ik maar over en neem bij Starbucks een lekkere kop koffie. In Pigeon Forge is het, ondanks de regen, een drukte van belang. Met al die flitsende reclameborden en de vele motels lijkt het wel of je in Las Vegas bent. Ik heb niet zoveel zin hier de nacht door te brengen en besluit nog even door te rijden. Het is mij hier iets te toeristisch. Dat even wordt toch nog zo'n 130 mile. Om 18.30 uur boek ik een kamer voor één nacht bij Motel 6 in Bristol, VA. Rond 19.30 zoek ik een restaurant op. Bij Damon's Grill, vlakbij het motel, eet ik weer heerlijke Spareribs. Middels een coupon, gekregen in het motel, krijg ik overheerlijke "chickenfingers" als appetizer. Zo lekker heb ik ze hier in Amerika nog niet geproefd. Terug op de motelkamer schrijf ik een deel van de vakantiekaartjes voor het thuisfront.

Route dag 12

Dag 13 - do 19 juni

Vandaag wil ik weer een stuk richting noorden gaan. Na een overheerlijk ontbijt bij IHOP ga ik rond 08.30 uur op weg. Het doel is om vandaag in Clarksburg, West Virginia te komen. Een tocht van zo'n 240 mile. De natuur in Virginia en West Virginia is prachtig. Het rijden door het groene berglandschap is een verademing, en ondanks enkele fikse regenbuien geniet ik van deze tocht. Bij de New River Gorge Bridge vlakbij Fayetteville, WV stop ik bij het visitor center voor de nodige informatie over deze enorme brug. De brug kwam gereed op 22 oktober 1977. Lange tijd was dit de langste stalen boogbrug ter wereld. Sinds kort is de Lupu Bridge in Shanghai, met 550 meter, de New River Gorge Bridge voorbijgestreefd met 32 meter. Buiten maak ik een korte wandeling naar een uitkijkpunt voor de brug. Ondanks de laaghangende bewolking is de brug goed te zien. Als ik naar beneden kijk zie ik een weg onderaan bij de brug lopen. Het blijkt dat je met de auto via deze weg en de oude (kleine) brug naar de overkant kunt komen. De weg is een eenrichtingsweg en kan alleen met personenauto's gereden worden. Het is een leuke korte route naar de andere kant van de rivier. Beneden vanaf de oude brug is goed te zien hoe groot de New River Gorge Bridge wel niet is. De auto's die er overheen rijden lijken vanaf hier wel speelgoedauto's. Na ruim een uur vervolg ik mijn rit voor vandaag. Halverwege de middag kom ik in Clarksburg aan. Het lukt mij niet een leuk uitziend motel te vinden. Omdat het nog vroeg is rij ik door naar Fairmont, WV, zo'n 22 mile noordelijker. Onderweg zijn er weer enkele hoosbuien. De regen komt nu echt met bakken uit de hemel. Dat het verkeer hiervan de nodige hinder ondervindt blijkt als ik 2 auto's in een greppel langs de kant van de weg zie staan. Ze zijn door het noodweer van de weg geraakt. Na enig zoeken vind ik nabij Fairmont een Holiday Inn. Ze zijn wat aan de prijzige kant. Als ik meld dat ik een AAA-kaart heb (mijn ANWB-pasje) krijg ik korting. Toch is de prijs nu nog $ 75,00. Wanneer ik zeg dat ik eigenlijk een prijs van rond de $ 60,00 in gedachten heb, wordt de manager erbij gehaald en krijg ik de kamer voor $ 65,00. Omdat het al tegen zessen loopt en het buiten nog steeds hard regent, heb ik geen zin meer om verder te zoeken en ik ga hiermee akkoord. De kamer is dik in orde. Veel luxe en meer dan voldoende ruimte. Zonder korting betaal je toch gauw $ 90,00 per nacht. Het afdingen heeft mij toch maar mooi zo'n $ 25,00 opgeleverd. Bij een KFC (Kentucky Fried Chicken) haal ik mijn avondeten op voor net iets meer dan $ 4,00. De kip smaakt prima. Morgen wil proberen tot, of ieder geval zo dicht mogelijk, bij de Niagara Falls te komen.

Route dag 13

Dag 14 - vr 20 juni

Het is 05.00 uur als ik word gewekt door de wekker. Zo vroeg ben ik er nog niet af geweest deze vakantie. Rond 06.00 uur ben ik beneden voor mijn ontbijt in het restaurant bij het motel. Het ontbijt smaakt goed en nadat ik uitgecheckt heb zit ik om 06.40 uur al op de weg. De rit van Fairmont, WV naar Buffalo, NY is zo'n 305 mile. Onderweg stop ik enkele malen om de benen te strekken. Bij de tolweg in Erie, PA naar Buffalo, NY krijg ik een kaart uitgereikt. Hier staat precies op wat je moet betalen als je de tolweg verlaat bij elke post. Dit werkt beter dan in Florida waar je steeds moest stoppen om weer te betalen. Nu reken je de rit in één keer af. Het is 12.30 uur als ik in Buffalo aankom. Van hier is het zo'n 20 mile naar de Niagara Falls. Om optimaal van de middag gebruik te kunnen maken, zoek ik gelijk een motel op. Na enig zoeken vind ik een Super 8 motel in Amherst, NY vlakbij Buffalo waar ik voor een redelijk tarief, het is weekend, terecht kan. Ik mag zelfs gelijk de kamer betrekken. Nadat ik de koffer naar de kamer gebracht heb ga ik op weg naar de Niagara Falls. Nu heb ik de rest van de dag nog om op mijn gemak de watervallen te bekijken. Aangekomen bij de watervallen, parkeer ik de auto aan de Amerikaanse zijde op Goat Island. Ik loop op het geraas af en kan nu eindelijk deze prachtige watervallen met eigen ogen aanschouwen. Ik ben onder de indruk van dit alles. Het is schitterend om te zien hoe miljoenen liters water per minuut de diepte instorten. Het water valt tientallen meters naar beneden. Het weer zit gelukkig ook mee. Er schijnt een aangenaam zonnetje en dat maakt het prettig hier te zijn. Nadat ik enige tijd vertoefd heb aan de Amerikaanse zijde, ga ik richting de Canadese zijde. Op de uitkijktoren (Amerikaanse zijde), heb je een mooi uitzicht. Met een lift kun je hier ook helemaal naar beneden waar je tot dicht bij de waterval kunt komen.

Je kunt met de auto de grens met Canada oversteken maar ik ga te voet. Via een lange brug loop ik naar Canada. Zonder problemen en met een stempel erbij in mijn paspoort, passeer ik de grens met Canada. Aan deze zijde zijn de watervallen pas echt goed te zien. Hier vandaan kun je ze helemaal op de foto zetten. Ik loop verder richting de grote waterval. Daar koop ik voor CAN $ 7,00 een toegangskaartje om helemaal naar beneden naar de waterval te gaan. Een regenjasje om droog te blijven door het opspattende water, krijgen we uitgereikt als we naar beneden gaan. Beneden kun je zelfs een kijkje achter de watervallen nemen. Na dit "natte" avontuur loop ik langzamerhand terug richting de Amerikaanse grens. Ik had CAN $ 60,00 gepind en om het restant nog even te besteden waag ik een gokje in het casino hier in Canada. Dat besteden lukt niet echt en CAN $ 650,00 rijker kom ik weer naar buiten. Mooi voor de vakantiepot. Ik ga de grens weer over en zoek de auto op. Terug op de motelkamer kijk ik nog even tv en zoek daarna moe maar voldaan het bed op. Het is een geweldige dag geweest. De Niagara Falls waren toch wel een van de hoogtepunten tot nu toe. 

Route dag 14 

Dag 15 - za 21 juni

Na het mooie weer van gisteren regent het nu als ik om 07.00 uur opsta. Het motel biedt een eenvoudig ontbijt aan. Tegen 08.30 uur stap in de auto. Vandaag ga ik richting Massachusetts. Het rijdt vlot en als ik 14.00 uur in Albany, NY ben, heb ik al ruim 280 mile gereden. Eigenlijk wilde ik hier overnachten en morgen naar Massachusetts rijden. Een tocht van zo'n 180 mile. Ik zou daar dan een paar dagen logeren bij Mary, een vriendin van mijn zus, die hier enkele jaren geleden gewoond heeft. Nadat telefonisch contact met Mary opgenomen heb, ben ik nu al van harte welkom en ik besluit door te rijden. Eerst koop ik hier in Albany bij Target nog een extra Compact Flash kaart van 128 Mb voor mijn digitale camera. De andere kaart is reeds vol na 2 weken. Tot nu toe heb ik al 343 foto's genomen. 

Het is 17.45 uur als ik in Mansfield, MA arriveer. Vandaag heb ik ruim 450 mile gereden. Een hele rit, maar ik lig nu wel 2 dagen voor op het schema. Nu heb ik wat meer tijd om dit mooie gedeelte van Amerika te verkennen. Ik wil graag Boston en New York bezoeken. Bij Mary kan ik weer internetten en zo kan ik familie en vrienden in Nederland even een mailtje sturen. Het is al na twaalven als ik het bed opzoek en vermoeid in slaap val.

Route dag 15

Dag 16 - zo 22 juni

Vandaag kan ik weer eens uitslapen. Ik sta "pas" om 08.30 uur op. Als ik wakker word regent het. Dat zal de hele dag gaan duren. Rond 12.00 uur ga ik met Mary een stukje toeren door Mansfield. Het is een klein maar wel typisch Amerikaans plaatsje. Bij een winkel met allerhande oude spullen, stoppen we en kijken we even rond. Het zijn allemaal leuke spullen voor in en om het huis. Helaas te groot (en veelal te duur) om mee te nemen naar Nederland. Rond 13.00 uur ga ik naar de Emerald Square Mall in North Attleboro, MA, ongeveer 13 mile ten ZW van Mansfield. In 1999 ben ik hier ook al twee keer eerder geweest, in januari en december. Van de vele Malls die ik al in Amerika gezien heb, vind ik deze toch wel een van de mooiere. Er zijn 3 verdiepingen en tientallen leuke winkels. Door de regen lijkt het wel of iedereen de Mall in gevlucht is, zo druk is het er. Toch is het hierdoor gezellig druk en ik vermaak mij hier prima. Later ga ik nog naar een Best Buy in de buurt van de Mall, waar ik enkele DVD's koop.

's Avonds, na het eten, bekijken we bij Mary thuis de foto's die ik tijdens deze vakantie gemaakt heb via de tv. Mijn camera kan aangesloten worden op een tv en ondersteunt ook het Amerikaanse NTSC. Rond 22.30 uur ga ik naar bed.

Dag 17 - ma 23 juni

Vandaag ga ik naar Boston. Ik heb besloten niet met de auto maar met de trein te gaan. Vanuit Mansfield gaat een trein die je in ongeveer 3 kwartier naar Boston brengt. Een retourtje kost $ 8,50 en je bent gelijk in hartje Boston. Na de vele gereden miles is dit ook wel eens een prettig vervoermiddel. Daar komt bij dat ik nog niet eerder in Amerika met de trein gereisd heb. Bovendien is het parkeren in Boston niet goedkoop. Parkeertarieven van $ 24,00 p/dag zijn geen uitzondering hier. Om 09.30 uur ben ik in Boston, waar de trein stopt op South Station. Van Mary en haar man heb ik het advies gekregen een rondtoer te doen door Boston met een van de vele Trolley's. Op het station koop ik een dagkaart bij Cityview. Met deze dagkaart kun je de hele dag gebruik maken van hun Trolley's. Ook zit er een boottocht, door de haven van Boston, bij de prijs van $ 24,00 inbegrepen. In de buurt van het station kan ik opstappen en bij de New England Aquarium stap ik uit. Een bezoek aan dit aquarium sla ik over omdat de boot al gauw vertrekt. Om 10.30 uur kan ik met de Boston Harbor Cruise een rondvaart maken. De boot maakt een stop bij de USS Constitution (Old Ironsides). Dit is het oudste oorlogsschip ter wereld, een 52 kanonsfregat dat nog nooit een zeeslag verloren heeft. Een schip waar de Amerikanen reuze trots op zijn. Haar bijnaam, Old Ironsides, heeft ze te danken aan het feit dat de kanonskogels afketsten tegen haar dikke eiken zijden. Normaal gesproken kun je dit schip bezoeken. Deze ochtend vindt er echter een beëdiging plaats van een hoge commandant. Dit alles vindt plaats op het schip, juist als ik arriveer. Het geheel wordt vooraf gegaan door enkele luide kanonsschoten waarna de beëdiging begint. Dit gebeurt met veel ceremonieel. Er vindt o.a. een toespraak plaats van de gouverneur van Massachusetts, Mitt Romney. Hoewel ik door dit gebeuren een bezoek aan de USS Constitution moet missen, vind ik het ook mooi zo'n beëdiging eens mee te maken. Een ander oorlogsschip, de USS Cassin Young, is wel te bezoeken. Dit schip heeft dienst gedaan tijdens de 2e wereldoorlog. Een bezichtiging van dit schip is meer dan de moeite waard.

Ik ga niet meer mee terug met de rondvaartboot maar ga vanaf hier verder met de Trolley die hier ook een halte heeft. De Trolley's rijden ongeveer elke 20 minuten voorbij de haltes. Met de Trolley ga ik naar Old State House. Het oudste gebouw van Boston. Destijds was dit ook het hoogste gebouw van Boston. Tegenwoordig wordt het omringd door tientallen wolkenkrabbers. Ze doen hun naam eer aan vandaag. Vanochtend tijdens de boottocht reikten ze echt tot in de wolken. Inmiddels is het weer opgeklaard en schijnt de zon volop. Lopend van Old State House ga ik naar Faneuil Hall en Quincy Market. In het laatst genoemde gebouw bevinden zich tientallen afhaalrestaurants. Het is inmiddels 12.00 uur geweest en bij de Thai haal ik wat te eten. Na het eten stap ik weer in een Trolley die o.a. langs King's Chapel Burial Ground, Old Granary Burial Ground en Central Burial Ground rijdt. Dit zijn de oudste begraafplaatsen van Boston. Sommige graven dateren van rond 1670. De Trolley rijdt een rondje om Boston Common. Het oudste park van Amerika. Op Beacon Street bij Shaw Memorial State House stap ik weer uit en loop ik naar het Cheers Café dat ook in deze straat gevestigd is. Onderweg kom ik langs mooie oude huizen. Hier woont de elite van Boston. Het Cheers Café heb ik in 1999 ook al eens bezocht. Toch is het de moeite waarde het nog eens te zien. Voor de serie werd alleen de buitenkant gebruikt. De opnames vonden in studio's plaats. Tegenwoordig kun je er eten, is er een giftshop en hangen er tientallen krantenknipsels over het café en de serie. Nadat ik binnen even een kijkje genomen heb, loop ik terug naar de halte van de Trolley. We rijden langs China Town en het wereldberoemde Boston Tea Party Ship & Museum. Helaas is het schip en het museum gesloten vanwege een brand die hier gewoed heeft. De Trolley rijdt nu weer langs het punt waar ik deze ochtend opstapte. Omdat het nog niet zo laat in de middag is, blijf ik zitten en doe nu de tour zonder nog een keer uit te stappen. Het is 15.30 uur als we South Station weer passeren. De chauffeur stopt hier speciaal voor mij. Bij South Station geen halte. Nu ben ik mooi op tijd om de eerstvolgende trein naar Mansfield te halen.

Ik loop verder naar Wallstreet om de New York Stock Exchange (NYSE) een keer met eigen ogen te aanschouwen. De veiligheidsmaatregelen in dit deel van New York zijn overal merkbaar. Er is veel politie op de been en overal zie je security mensen rondlopen. De straat voor de NYSE  is afgesloten voor gemotoriseerd verkeer. Alleen voetgangers mogen er langs. Ik vraag mij af of dit alleen vandaag zo is of dat dit nu een dagelijks gebeuren is. Zwaarbewapende agenten met K-9 honden houden alles goed in de gaten. Toch vind ik dat er een ontspannen sfeer heerst hier in dit deel van New York. Het is inmiddels al halverwege de middag geweest en ik loop naar North Cove bij het World Finance Center. Achter het World Finance Center is een haven en hier vertrekt de watertaxi die je voor $ 5,00 weer naar Liberty State Park brengt. Eén dag is natuurlijk veel te kort voor New York. Ik ben vast en zeker van plan hier nog eens terug te komen om nog meer van deze mooie stad te zien. Het warme weer weer eist zijn tol. Vandaag is het maar liefst 94 º Fahrenheit en dat maakt een wandeling door de stad niet echt gemakkelijk. Voor het eerst sinds lange tijd is het ook hier weer mooi weer. Net als in een groot deel van het oosten van Amerika heeft het ook hier de afgelopen weken veel geregend. De watertaxi komt juist aan als ik bij North Cove aankom. Terug bij Liberty State Park maak ik nog een wandeling langs het water om te genieten van het prachtige uitzicht op de Skyline van Manhattan.

De avondspits is inmiddels op gang gekomen en als ik even na half vijf vertrek. Toch heb ik er niet zoveel last van als gisteren en rond 17.30 uur ben ik weer terug bij het motel. Een bijzondere dag met wederom vele indrukken. Deze avond doe ik het rustig aan en ik vermaak mij weer eens met een avondje tv kijken.

Route dag 19

Dag 20 - do 26 juni

De wekker gaat weer vroeg deze ochtend. Het is 06.30 uur. Bij een restaurant vlakbij het motel neem ik weer een heerlijk ontbijt. Vanochtend heb ik besloten naar Six Flags Great Adventure, nabij Jackson, New Jersey te gaan. Het is slechts zo'n 50 mile rijden en rond 09.30 uur rijd ik het parkeerterrein van Six Flags op. Het park gaat pas om 10.00 uur open en ik moet dus even geduld hebben. De temperatuur stijgt alweer flink zo vroeg op de ochtend. Dat belooft wat voor vandaag. Klokslag 10.00 uur gaan de poorten van het park open en iedereen holt, rent en draaft gelijk naar DÉ attractie van het park, Superman. Dit is een nieuwe attractie is dit jaar geopend. Omdat de grote mensenmassa achter mij aankomt ga ik ook gelijk naar Superman. Ik hoef slechts zo'n 30 minuten te wachten. Deze attractie is geweldig. Je hangt onder de attractie als een echte Superman. Met duizeling wekkende snelheid "vliegen" we door deze achtbaan. Graag had ik nog een keer in deze attractie gewild, maar als ik na afloop naar buiten loop, staat de rij met wachtende mensen tot ver buiten de hekken van de attractie. Zij zullen heel wat langer moeten wachten in de inmiddels zinderende hitte. Als ik in de volgende attractie zit, Scream Machine en we op het punt staan te vertrekken, blijken er "technical difficulties" te zijn. Er is geen beweging in de karretjes te krijgen en we moeten allemaal uitstappen. De groep die net binnen komt rijden van de attractie heeft pech en moet minuten lang in de hitte blijven zitten. Met bekertjes water probeert het personeel de mensen koel te houden. Uiteindelijk kunnen ze pas na zo'n 20 minuten op de baan buiten, uitstappen. We worden weer naar buiten gedirigeerd, de attractie wordt tijdelijk gesloten. De volgende attractie is een echte roller coaster, de Rolling Thunder, die supersnel over de baan gaat. Omdat de meest mensen nog bij Superman wachten, is het hier een stuk rustiger. Ik kan vrijwel gelijk instappen. Na afloop loop ik verder het park in en kom bij alweer een mooie achtbaan, Medusa. Deze attractie vind ik absoluut de mooiste van het park, zelfs Superman kan hier niet aan tippen. De attractie duurt lang en gaat diverse keren over de kop. Na afloop doe ik het even rustig aan en zoek de schaduw even op. Gelukkig zijn er in het park diverse openlucht "douches" waar je even kunt afkoelen. Veel mensen zoeken verkoeling en staan met kleren en al even onder de douche. Eigenlijk is het ook te warm om op een dag als deze naar een pretpark te gaan. Nadat ik ook afgekoeld ben onder de douche en een paar taco's gegeten heb, maak ik nog een rondje door het park. 

Om 15.00 uur houd ik het voor gezien. Ik wil vandaag nog naar Washington, DC rijden. Het is een rit van zo'n 200 mile. De rit verloopt voorspoedig en zonder al te veel oponthoud ben ik rond 18.30 uur in Washington, DC. Het motel 6 dat ik in gedachten had, valt tegen alsmede de buurt. Toch durven ze nog zo'n $ 80,00 per nacht te vragen. Dit vind ik teveel voor zo'n motel en ik besluit een ander motel te zoeken. Even buiten Washington, in Gaithersburg, Maryland, vind ik een goed motel. Dit motel, een motel 6 ziet er stukken beter uit en ook de prijs is redelijk. Bovendien ziet de buurt er hier netjes uit. Ik boek voor 2 nachten. Morgen wil ik nog wat van Washington zien. Men heeft voor mij een kamer aan de achterkant in gedachten. Als ik aangeef dat ik een "smoking room" wil hebben krijg ik een kamer aan de voorkant. Dat is maar goed ook want vlak achter het motel loop een spoorlijn. Diverse keren rijdt er 's avonds een lange goederentrein voorbij waarbij het hele motel staat te schudden. Een minpuntje dus. Gelukkig heb ik er aan de voorkant weinig last van en ook 's nachts ben ik er niet wakker van geworden.

Route dag 20

Dag 21 - vr 27 juni

Deze ochtend slaap ik weer eens uit. Pas tegen 08.00 uur sta ik op. Voor het ontbijt ga ik op zoek naar een restaurant in de buurt. Het wordt een IHOP. Na het ontbijt zoek ik een bibliotheek op om nog een mailtje naar het thuisfront te sturen. Daarna ga ik naar een grote Mall, de Lakeforest Mall in Gaithersburg. Hier koop ik nog 2 DVD's van films die in Nederland nog niet uit zijn. Na mijn bezoek aan de Mall ga ik richting het Pentagon. Helaas is een bezoek aan het Pentagon niet mogelijk. Toch kan ik een heel stuk om dit grote gebouw, dat streng bewaakt wordt, heenrijden. Overal staan militaire voertuigen en het hele gebied is met hekken afgezet. Hierdoor kan ik nergens stoppen om foto's te maken van dit wereldberoemde gebouw. De naweeën van 11 september 2001 zijn ook hier nog goed merkbaar. De rit gaat verder naar Arlington National Cemetary. Hier liggen duizenden militairen begraven en ook de vermoorde J.F. Kennedy heeft hier zijn laatste rustplaats. Het is heel indrukwekkend allemaal. Bij het graf van de onbekende soldaat vindt juist een wisseling van de wacht plaats. Met veel ceremonie en eerbetoon wordt er van wacht gewisseld. Het gebeuren trekt veel bekijks. Na afloop verlaat ik de begraafplaats en maak nog een ritje door Washington als afscheid aan Amerika. Nog één keer rijd ik langs het Witte Huis en Washington Monument. 

Tegen 17.00 uur ben ik terug bij het motel. Niet veel later belt mijn broer vanuit Nederland naar mijn kamer. Het telefoonnummer had ik 'm vanochtend gemaild. Het avondeten wordt een Thaise gerecht. Afgehaald bij de Food Court van de Lakeforest Mall. Het smaakt overheerlijk. Na het eten ga ik de koffer opnieuw inpakken. Vandaag was de voorlaatste dag van mijn bezoek aan Amerika. De 3 weken zijn aan de ene kant voorbij gevlogen, aan de andere kant lijkt het alweer zo lang geleden dat ik hier kwam op 7 juni. Het zal wel komen omdat ik zoveel gezien en gedaan heb in deze 3 weken. Nadat ik veel foldermateriaal weggedaan heb kan ik de koffer toch weer dichtkrijgen. Nu maar hopen dat hij niet te zwaar is. We zullen het morgen wel zien. Later op de avond geniet ik op het balkon nog één keer van de laatste avond hier in Amerika.

Route dag 21

Dag 22 en 23 - za 28 en zo 29 juni

Het is 07.30 uur als mijn broer mij wakker belt op deze laatste dag in Amerika. We kletsen nog wat bij zo vlak voor mijn vertrek. Zo'n laatste dag is toch wat vreemd allemaal. Je koffer is al helemaal ingepakt en eigenlijk wacht je alleen maar totdat je vliegtuig vertrekt. Hoewel ik heel graag hier had willen blijven wil ik nu toch wel naar huis. Gewoon omdat je weet dat deze 3 weken voorbij zijn. Het is al 09.00 uur geweest als ik uitcheck en de IHOP van gisteren opzoek. Het is druk deze ochtend. Veel gezinnen met kinderen gaan uiteten in het weekend. Ook het late tijdstip zal er wel mee te maken hebben. Ik neem het ervan deze ochtend en bestel een overheerlijk ontbijt. Scrambled eggs, saucages, bacon, hash browns en 2 pancakes met banaan en vruchtenyoghurt. Heerlijk! Omdat ik alle tijd heb, verlaat ik pas na tienen het restaurant. Mijn vliegtuig vertrekt vanavond om 18.05 uur vanaf Dulles International Airport. Met de auto verken ik de buurt nog wat.  Bij een Circuit City stop ik om te zien of ze nog leuke aanbiedingen hebben. Na een half uurtje rij ik weer terug en ga de Lakeforest Mall in Gaithersburg nog een laatste bezoek brengen. Er is genoeg te zien en genietend van mijn laatste Starbucks koffie, bekijk ik het winkelend publiek. Nergens is zo veel verscheidenheid te zien als hier in Amerika. Ik ga nog naar verschillende winkels maar koop niets meer. Even na 13.30 uur vind ik dat het mooi genoeg geweest is. Op mijn gemak ga ik richting Dulles International Airport om mijn steun en toeverlaat deze 3 weken, de Ford Taurus, terug te brengen naar Hertz. Naar het deukje aan de zijkant, dat er dus al inzat toen ik de auto kreeg, wordt niet eens gekeken. Men draait de bon uit en klaar is Kees. In deze 3 weken heb ik in totaal 4331 mile (=6930 km) gereden. De bus naar het vliegveld staat al te wachten en als ik instap vertrekken we gelijk. Het vliegveld is dichtbij en na een kleine 5 minuten sta ik al op de luchthaven. Bij de incheckbalie voor de internationale vluchten van United Airlines is het (nog) rustig. Ik kan gelijk inchecken en 5 minuten later om 14.30 uur, sta ik alweer buiten voor een frisse neus en een sigaretje. Zo snel heb ik nog nooit kunnen inchecken. Het boarden begint pas om 17.20 uur en ik heb dus nog even de tijd. Buiten kijk ik hoe auto's af en aan rijden om passagiers af te zetten. Als men ook maar iets te lang de auto onbeheerd laat staan, wat hier niet toegestaan is, staat er gelijk luchthavenpolitie bij. 

Ik loop weer naar binnen en neem nog even contact op met mijn ouders in Nederland. Als ik om 15.30 uur weer langs de incheckbalies van United Airlines loop, staat daar inmiddels een aanzienlijke rij wachtende passagiers. Omdat ik hier nu alles wel gezien heb ga ik richting gate. De controle is wederom streng. De schoenen moeten net als vorig jaar weer uit. Met de speciale bussen worden we naar gate C gebracht. De tijd gaat toch nog snel, ondanks het wachten. Precies om 17.20 uur begint het boarden. Met een kleine vertraging, omdat een vliegtuig voor ons motorstoring heeft, vertrekken we rond 18.20 uur. In het vliegtuig blijk ik naast een collega te zitten. Zij werkt ook bij de ABN AMRO Bank. Hoe krijgt United Airlines dat voor elkaar... We kennen elkaar niet maar mede doordat we dezelfde werkgever hebben, hebben we genoeg gespreksstof. De vlucht van 7,5 uur naar Amsterdam valt hierdoor reuze mee. Voordat we er erg in hebben zijn we al boven Nederland. Onderweg heb ik nog enkele mooie foto's kunnen maken van de zonsopgang hoog in de lucht. Boven Nederland is weinig bewolking en zo heb ik een mooi uitzicht op deze vroege zondagochtend. Het is 07.15 uur als we landen op Schiphol. Het wachten op de koffers duurt dit keer lang. We moeten bijna een uur wachten voordat de eerste koffers over de band rollen. Gelukkig zit mijn koffer bij de eerste lading en kan ik op weg naar mijn ouders die ik al zie staan achter het glas. Ik neem afscheid van mijn collega en kan, zonder mijn koffer open te hoeven maken, door de uitgang waar mijn ouders al vol ongeduld staan te wachten. En zo is er alweer een einde gekomen aan een onvergetelijke vakantie in Amerika. Op weg naar huis zit ik al weer plannen te maken voor mijn volgende trip in 2004....

Route dag 22

* * * E I N D E * * *